Avrupa'nın bu bolluğu utanç verici bir şeydir, çünkü kölelerin sırtından kurulmuştur, kölelerin kanlarıyla beslenir ve varlığını tümüyle az gelişmiş dünyanın toprağına ve toprak altına borçludur.
Sözde "Ruhsal Macera" adına Avrupa yüzyıllardır neredeyse tüm insanlığın sesini boğuyor.
Sadece televizyondaki seçim konuşmalarına bakarak da, nisbetsizliği anlayabilirsiniz. Hakkın savunucusu olanlar bir kere konuşurken, bâtılın savunucusu olanlar ondan daha fazla, kat kat konuşuyorlar. Acı olan, birçok Müslümanın şuursuzca, bangır bangır bağıran “yanlış"ın arkasından gitmesidir.
Maddeci zihniyete aldatılarak reyini vermiş kesimlerde, içten içe işlemekte olan suçluluk duygusu, hakka ve halka ihanet etmiş olma hissi materyalizmin yıkılışında, yabancılaşmanın durdurulmasında bir gün etkin rol oynayacaktır.
Ezilen için ezenlerin "kalbine" hitap etmek faydasız bir girişimdir: Tarihte, ezilenlerin yakarışına kulak veren bir tahakküm gücü örneği hiç yoktur; maddi çıkarlar karşısında hislerin ve sağduyunun esamesi bile okunmaz.
Ezilenler için ezenlerin "kalbine" hitap etmek faydasız bir girişimdir.
Sömürgeleştirilen, sömürülen, köleleşen Afrikalı kitlelerin sıkıntıları öncelikle hayati düzenle ilgilidir, maddidir; "seçkinler"in manevi gözyaşlarıysa bedelini ödeyemedikleri bir lükstür.
Geleneği şeyleştiren sömürgeciliktir. Kişinin köklerine geri dönüşü ancak yüzü geleceğe dönükse anlamlıdır.