Her şeyi içine atarsın da kendini atacak yer bulamazsın elveda diyesim var dünyaya…
"Yüzünde çiçek açtırmadığınız insanların en son mezarında da çiçek açtırmayın."
Ben bunu yaşadım ve çokta sinir oldum. Yaşarken -kim olursa olsun- acısı ve yarası olduğunuz insanların mezarında size gözyaşı dökmek bile hak değil ki daha mezarına çiçek koymak? Hayırdır öldürdüğünüz mutluluklarını bir çiçekle mi kapatmaya çalışıyorsunuz?
Hoşçakal
Bazı gidişleri vaktinde kabul etmek gerekir.Gitti ve bitti.Gözünde büyüttüğün aslında hiç varolmadı ki.. öyle gördün istedin.Ve seni uyandıran da o oldu.Hiç varolmayan..sorguladığın her anın kalbinde düğümler oluşmasına sebep oluyor.Engel tanımayan bu his seni ele geçiriyor.Kurtulmak nedir bilemiyorsun,aklına dahi gelmiyor.Kapılmış olduğun girdap nereye derse tamam diyorsun.Ve yine mutsuz kalıyorsun.Yanlış kişi doğru zamanını alırken farkına varamıyorsun.Bu kadar kolay olmamalı diyor tekrar tekrar anlayamıyorsun.Beklemek neyi beklediğini bilmeden..çınlanıyor zihninde.Susmuyorlar susmuyor susmuyorsun..konuşmanın anlamını bilmeden eyleme koyulduğun anlara gidiyorsun ve yine düğümler seninle.İstemek ne istediğini bilmeden..özlemek vakit yokken..düşünmek gittiğinde..unutmayı unutmak hissettiğinde.Yeterince sevmedi,istemedi.Hayatında mutluluklar dilerim.Hoşçakal.
B.K
Vedalar, hayatın bir gerçeği olsa da, her ayrılık bir büyüme ve olgunlaşma fırsatı sunar
