Bəlkə də, Allah bu dünyada çəkdiyimiz əzablarla, ağrılarla, üzləşdiyimiz çıxılmaz vəziyyətlərin çətinliyi ilə bizə cəhənnəmin, bəzi xoş duyğularla isə (analıq hissi və s.), öz körpənin qığıltısı, qoxusu ilə cənnətin varlığını bizə xatırladır və ya hərəsindən çox cüzi bir hissə göstərməyə çalışır. Yaşadığımız hər əzab, hər çətinlik cəhənnəmin bu dünyada bir parçası, xoşbəxtlik, huzur isə cənnətin bir parçasıdır. Sadəcə şüurumuz bunu dərk etmək istəmir, alın yazısı, taleh deyib fərqinə varmırıq və ibrət götürmürük.
Analar bir oğul olmadan qala bilmədilər,
Qadınlar dul ola bilməzdi,
Uşaqlar yetim ola bilmədi,
Hamısı öldürüldülər.
Türklərin qırğını unutmadıq və unutmayacağıq! Hələ də qəlbimizdəki soyqırımın ağrısını yaşayırıq! 🇹🇷🇦🇿
Bu gün neçə canın parça parça edildiyi, misli görülməmiş qətliamın üzərindən tam 31 ci ildönümüdür.
🇦🇿
Heç bir sözlə o ağrını, acını ifadə edə biləcək gücdə deyiləm🥀
Chechnya Diary kitabında Çeçenistanda olan “Şamaşki toplu qətliamı” başlığı ilə olan hissəsindən marağlı bir fakt da odur ki, 366-cı alay (hansı ki Xocalı soyqrımında birbaşa iştirak edib) həmin qətliamda da iştirakı ilə bağlı vurğu vardır.
Həmin hissə ⤵️
“What unit is that?” I asked.
“Three-sixty-sixth, I think,” said one of the grunts.
The 366th. That was the unit held responsible for the massacre at Xodjali in Azerbaijan back in 1992, when the Karabkah Armenians decided to make an example out of that little town, killing nearly a thousand souls.”