"Sizi sevdiklerinizden koparan ne bir ıssız ada ne de dağların zirvesidir. İnsanı kayboluşa ve yabancılaşmaya iten şey, zihninin çoraklığı ve yüreğinin ıssızlığıdır. Başkalarına yabancı olan kendine de yabancıdır. Kendine dokunamayan başkalarına da dokunamaz."
"Fakat" diye devam ettim, "bazen kendimize yabancılaşmaya ihtiyaç duyarız. İşte o zaman ruhumuzda saklı olan ışık, görülmesi gereken neyse onun üzerine düşer."