Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Okuma serüvenime ilk kez arkadaş tavsiyesiyle kırlangıç çığlığı ile başladım gerçekten Ahmet ÜMİT' in dili söylenildiği kadar yalın ve akıcı bir anlatıma sahip kitapta nevzat başkomiserin körebe isimli seri katili yakalamasını anlatırken toplumsal olaylara değinerek eleştirmesini çok beğendim
10/10 puan verdi
·
Beğendi
“Kötüler gider ama kötülük kalır.” diyor kitapta. O kadar doğru ki. İnsanlar başkalarına yaptıkları kötülükleri unutabiliyor. Fakat kötülüğe maruz kalan insanlar bunu asla unutamıyor ve o kişinin karakteri bile değişebiliyor.
Kitapta, Körebe lakaplı bir seri katil 2012 yılında tam 12 cinayet işlemiştir. Lakabının körebe olarak anılmasının nedeni kurbanlarının(!) gözlerini bağlamasıdır. Ayrıca öldürdüğü kurbanları (!) hep çocuklara taciz, tecavüz eden kişilerdir. Körebe 2012 yılında 12 cinayetten sonra bir daha cinayet işlememiş ve ortalıktan kaybolmuştu ta ki şimdiye kadar. Yeniden ortaya çıkan körebe, insanları öldürmeye kaldığı yerden devam etmektedir. Peki, bu körebe kim? Neden insanları öldürüyor ve 12 sayısı neyi simgeliyor?
Kitapta katile hak verdiğimiz zamanlar oluyor. Fakat ne olursa olsun katil olan kişide kötüdür. Çünkü gözü dönmüştür. Ahmet Ümit’in bu okuduğum üçüncü kitabı. Ahmet Ümit’in yazım tarzını, ifade şeklini çok beğeniyorum. Ahmet Ümit’in bu kitabı da oldukça sürükleyici ve merak uyandırıcıydı. Sonunda yine beklemediğim birinin katil olduğunu öğrendim. Kitabının sonunda da katilin geçmişte yaşadıklarına çok üzüldüm. Herkesin merakla okuyacağı bir kitap olduğunu düşünüyorum.
Okuduğum ilk başkomiser Nevzat hikayesiydi. Baskomiser Nevzat'ın hikayelerini sıralamaya göre okumam gerekirdi. Çünkü kitapta Nevzat komiserin acıklı bir hayat hikayesinden söz ediliyor. Açıkçası merak ettim geniş bir incelemeyle eski hikayelerini kurcalamaya başladım. Umarım doğru sıralamaya göre okuma fırsatını yakalayabilirim. Genelde klasik polisiye sevmem ilk basta düşüncem bu sekildeydi ön yargılı davrandım. Eser de sıradan olmayacak kadar derin mevzular işlenmiş. Bu dünya da 'en aşağılık insanlar çocuk tacizcilerini' öldüren körebe lakaplı seri katili arıyorlar. Nevzat komiserin ekibiyle samimiyeti, birligi,polis olarak yaptıkları işi sevmeleri( bence bu cok önemli bir detay), aşk hayatları vs. duygusal bölümler sıkça vardı. İlk bölümden itibaren heyecanlı, yer yer düşündüren, hüzünlendiren, bazı gerçekleri yüzümüze çarpan bir eser olmuş. İyi ki okudum.
Körebe lakaplı seri katil, 2012 yılında işlediği on iki cinayetin ardından kayıplara karışıyor. Kurbanlarını çocuk tacizleri arasından seçen körebe yeniden öldürmeye başlıyor.
Dolambaçlı bir kurgusu olan Kırlangıç çığlığı, değişen gündeme direnen, fark etmemiz ve değiştirmek için eyleme geçmemiz gereken, kanayan yaralarımızı haykırıyor.
Kitap o kadar sürükleyici ki, kitap boyu herkesin körebe olabileceği kanısına varıyorsun , öyle ki herkesi şüpheli görüyorsun ama kitabın sonunda inanılmaz şaşırıyorsun…
"Bir yerde okumuştum Çocuklar asla yalan söylemezler onların hisleri kuvvetlidir diye. Ahmet Ümit de tam bu konu üzerine yine harika bir eser oluşturmuş."
Üzülerek söyleyeceğim ki, beni hayal kırıklığına uğratan bir kitap oldu. Çünkü Ahmet Ümit'in çoğu kitabını okumuş birisi olarak, kitabın olay örgüsü ve derinliğini yetersiz buldum. Genellikle tarihi olaylara gönderme yapan yazar, bu kitabında sosyal bir soruna gönderme yapmayı seçmişti "çocuk istismarları", kitapta bu olgu özellikle de istismarcıların yargılanması hususunda farklı açılardan ele alınıp tartışılıyor. Ayrıca bir de "mülteci" sorununu da görüyoruz. Uğradıkları muameleler, hayatta kalmak için yapmak zorunda oldukları şeyler... Bunları okuduktan sonra bir çarpılmışa uğruyor, hayatınızı sorguluyorsunuz tabi. Ahmet Ümit, biçemini çok beğendiğim bir yazar, kitap boyunca çocuk istismarcılarını öldüren katilimiz "Körebe" konusunda heyecanı hep en üst düzeyde tutmayı başarıyor. Ancak bu kitabın sonu beni çok tatmin edemedi doğrusu, çünkü dediğim gibi heyecanım en üst düzeye erişmişti. Sanki katil öylesine seçilmiş gibi hissettirdi, öteki kitaplardaki gibi şoka uğratmıyor yazar bu sefer.
Nevzat Başkomiser'in yeni macerasında 2012 yılında 12 sayısına göndermeler yaparak çocuk tacizcilerini öldüren seri katil 'Körebe'nin 2017 yılında tekrar ortaya çıkışına şahit oluyoruz. Son 20 sayfasına kadar katili tahmin edemediğim hikayede zaman zaman katile zaman zaman da adalete inancınız artıyor. Keyifli okumalar
Ne Dünya bu kadar hassasiyeti kaldırır, ne de insanlar bu kadar inceliği...
Bir başkomiser Nevzat romanını, heyecanla merakla bitirmenin keyfini yaşadım.
Hüzün dolu bir hikaye ve birçok ülkenin sorunu çocuk tacizi; İstanbul'da işlenen seri cinayetleri çözmek Nevzat komiserimiz ve ekibine düşer. Ekip iş başında görev kutsal.
Heyecanla, hüzünle meraklı okuyacağınız bir kitap.
Cinayeti çözme yolunda ekibimizin yolu Suriye'li sığınmacılarla kesişiyor
Körebe kimdir?
Neden cinayetleri işlemektedir?
Öldürdüğü kişileri neye göre seçer?
İşte bir dolu soru ve cevaplar...
Çocuk tacizinin nedenleri (her ne kadar neden olmaması gerekse de), tacizcilerin psikolojisi, tacize uğrayanların anlattıkları, anlatamadıkları, yaşadıkları hayal kırıkları, değişen hayatlar, solan umutlar...
İnsan kitabı okurken insanlığından utanıyor. O masum çocuklara ulaşamamanın acısını yaşıyorsunuz. Ve böylesi iğrenç insanlarla aynı havayı soluyor olmak gerçekten utanç verici.
Çocuklarımız geleceğimizin umudu, Gülen gözleri solsun istemiyor insan. Onlar ki hayatın ışığı
Bırakın kendilerini ifade etsinler, susturmayın. ..
Konuşsunlar, bağırsınlar, kızsınlar, Çığlık atsınlar. Çınlasın yeryüzünde, gökyüzünde çocuklarımızın sevinç çığlıkları...
Dünyada çocuk sesi duyulmazsa, yer Gök ağlar, dünya küser, hayat küser, gülümsemeler solar...
Kırlangıç çığlığı sadece polisiye bir roman değil hayatın içinden, üzücü gerçekler.
Mutlaka okuyun
Keyifli okumalar
KÖREBE
Herkese Merhaba,
Ölüm oyunu serinin son kitabını bittirdik. Kitap için çok bir şey söylenecek bir şey yok. Ceviri ve editör terörüne uğramış zaten... Kitap iyi olsada ceviri yüzünden zor okudum. İyide değildi zaten.
Konunun sacmalığı ile şok oldum zaten... bir anda sacma sapan şeyler yaparak başlandı. Devlin güya devletın arkasındaki gızlı güçler olan bir timin özel suakatçısı gibi bir şey ama o kadar basit hatalar yapıyor ki sanki 10 yıllık adam degılde 5 aylık çömez... polisin karşısında adam öldürüyor... kimsede demıyor bu adam ne yapıyor dıye, güya sorguya alıyorlar ama ıkı dk sonra cıkıyor, sacma sapan şeyler dönüyor. O kadar karışık ve anlamsız yazmışki , ‘’ne oluyor ‘’ diye okuyorsunuz resmen.
5 puan vermemi sebebimde olaylar biraz anlaşılır gibi oluyor, ortalardaki olaylar baya heyecanlı bir gidişat olduğundan verdim. Yoksa bu puanlık bir kıtap değil. İki başrollide sevmedim, ikiside aşırı basit karakterlerdi. İkiside dengesizdi resmen.,kadın karakter güya polis ama polislikle alakası yok, iyilik meleği herkese üzülüyor (tecavüzcü adama bile ) tam nefret ettiğim karakter tipi, oldu yaa herkesi affedilim, erkek karalter ise boş bence anlatacak bir şeyi yoktu.....Smut sahneler basit bir şekilde yazılmış, onuda beğenmedim. Ve en kötüsü sonuydu, o kadar sacma bir şekilde bitti ki yani yuh dedim, böyle devamı olacak gibi ama devamı yok hahah
Seriyi önermem ben, zaman kaybı bence bu seriyi okumak bir tek ilk kıtabı begenmiştim, gerisi güzel değildi.
