Bir akşamüstü çekildik nöbete
Kurtardık yakamızı yalanlardan
Ve daldık kendi çocuk saflığımıza
Koltuğa alınmış bir kelleydi yaşamak
Gençtik -korkusuzduk
Ama aşksız
Ama şiirsiz
Ama kitapsızdık
Önce şairleri kovduk aramızdan
Sonra bilim adamlarını kovduk
Sonra eğitimcileri
Ve daha niceleri daha niceleri
Velhasıl hiçbir güzelliği
Bir türlü katamadık güzelliğimize
Bir at gözlüğü müydü bu
Bir bakar körlük müydü yoksa
Ki yaşamın tümünü kucaklamadan
Varmak istedik o sonsuz yaşama
"Öldü,hepsi bu, neden öldüğünün önemi yok, bir insanın neden öldüğünü sormak saçmadır, neden öldüğü zamanla unutulur, yalnızca tek bir sözcük kalır geriye, öldü."
"Hepimizin zayıf anları olur, ağlayabildiğimiz için çok şanslıyız, gözyaşları bizi çoğu kez huzura kavuşturur, ağlayamadığımız zaman ölecek gibi oluruz."
Mükemmel bir kitap... Yazar; görme duyumuzun psikolojik ve toplumsal davranışlarımız üzerindeki etkisini sade ve akıcı bir dille anlatmış. "Ne düşündüğümüz söyleyeyim mi sana, Söyle, Bence biz kör olmadık, biz zaten kördü, Gören körler mi, Gördüğü halde görmeyen körler." Bakabiliyorsan gör, görebiliyorsan fark et..
KörlükJosé Saramago · Kırmızı Kedi · 2022102,3bin okunma