Gelecek
O muhteşem gün gelecek
Bitecek kör sağır dilsiz sessizlik akıp gidecek kül renkli zaman
İşte o zaman gökyüzüne kuşlar salacağım
Çiçekler toplayacağım
Bir tek çocuklar için kavgalar vereceğim
Bir tek özgürlük için şafağı çağıracağım
Şiirler yazacağım ırmaklar çoğaltacağım
Yüreğimde aşklar büyüteceğim
Bir tek insan bir tek insanlar için
İşte o zaman Ey insanlar al size diyeceğim Al size kızıl bir şafak Bir daha hiç bırakmayın Al size ışıktan güzel düşler
Ay ışığı yaşam aşk ve ölüm Al size özgürlüğün türküsü İşte o zaman
Yeni bir yaşam başlayacak
Abdülhamid Han’dan ayrılık…
Afakında salalar titredi payitahtın
Dediler… Göçen Abdülhamid Han’dır…
Gülistanım feryad ile yasında artık
Önce Kaliteli İnsan, Sonra Kaliteli İş, Gerisi Gelir…
Muhterem dostlar “Ekmeden biçmek!” diye bir söz var. Ne ekersen onu biçersin! Ekmediysen ne biçeceksin! Maalesef insanımız çalışmıyor, okumuyor.
Birinci yaşanmış hikâye
Köyde çalışırken 3”- 4 kişi bir arkadaşın buğday tarlasına çalışmaya gitmiştik. Biçilen buğdayları toplayıp traktörle harmana getiriyorduk. Hava çok sıcaktı. Baktım arkadaşlar
Şehir yanar
Yürek yanar
Gözlerdeki aşk yanar
Geceleri yıldızlar kandil gibi yanar
Aşk acısı çekenlere bir yudum su
Yansın şehirler, köyler
Kırılmasın kalpler
Kalpler Allah'ın kıblegahıdır
Sana iman ettik
Sana inandık
Sana güvendik
Yandık kul olduk
Kapında kul olduk
Kırmayın kapleri
Üzmeyin sevenleri...
Cevahir var iken pul neye yarar,
Aczini bilmeyen kul neye yarar,
Herkes bir yol tutturmuş gidiyor, Mevlaya varmayan yol neye yarar.
Yakamoz& Papatya [1-8] hepsini okumak isteyenlere...
Aşk lafını ağzına almazdı Yakamoz. Nerede aşık görse garipser, aşk acısı gördü mü dayanamaz, gülerdi. Çok ketumdu, kimseye hiçbir şey söylemezdi. Bir kadının onu seveceğine inanmazdı, gerçek aşkın onu bulacağına ihtimal bile vermezdi. Sonra bir gün onu gördü, onu Papatyasını bakmaya kıyamadığı o narin çiçeğini hayatında hiç böyle hissetmemişti.
Bana kaybet
Bana kaybet oynadığın tüm oyunlarını kaybet
Seni söküp atamıyorum içimden
Bu nasıl bi lanet
Ben hangi yüzüne konuşacağım bilmiyorum
Ah hep
Kaybettim her şeyi ve başa sardım bugün
Müslüman; iyi bir insan, salih bir kul, erdemli bir birey olmalıdır.
Ancak aynı zamanda bünyesinde var olan iyilik niyetini ve kötülükle mücadele gayretini topluma da yansıtmakla sorumludur.
Bu sorumluluğun adı, Emr-i bi'l-maruf Nehy-i ani'l-münkerdir,
Aşık insanlar, mum alevinin karşısındaki üç kelebek gibidir... İlk kelebek alevin karşısına geçmiş, bir müddet seyretmiş sonra demiş ki : "Ben aşkı gördüm ne olduğunu biliyorum." İkinci kelebek kanatları ile ateşe azıcık dokunmuş sonra demiş ki: " Ben aşk ateşini tattım. Nasıl yaktığını biliyorum." Üçüncü kelebek ateşin karşısına geçmiş bir müddet seyretmiş sonra kendini atmış ateşin içine yanmış bitmiş kül olmuş. İşte hakiki aşkın ne olduğunu sadece o kelebek bilir...
Bir gönül yanmayana kadar gönül olmuyor..
Bir insan aşk ateşiyle yanmadan kul olmuyor...