"Ben.." Sesim boğuluyormuş gibi çıkıyor. "Ailemdeki herkes ya ölü ya da hain. Ben nasıl..."
"Artık senin ailen benim," diyor.
Sayfa 385 - Artemis YayınlarıKitabı okudu
"İstediğin kadar birine cesur olmayı öğret, başa gelmedikçe o kişinin neler yapacağını asla bilemezsin."
Sayfa 165 - Artemis YayınlarıKitabı okudu
"Prior," diyor kadın. "Birçok Prior tanıyorum ama hiçbirinin adı Tris değil. Gerçi Beatrice.."
"Eh," diyorum. "Ben de yaşayan bir sürü Eaton tanıyorum ama hiçbirinin adı Evelyn değil."
Sayfa 96 - Artemis YayınlarıKitabı okudu
Ne olursa olsun yola devam etmek gerekiyor.
Sayfa 84 - Artemis YayınlarıKitabı okudu
"Ne yapıyorsunuz?"
"Çay hazırlıyorum," diyor adam.
"Çayın bu meseleyi çözeceğini hiç sanmıyorum."
Sayfa 57 - Artemis YayınlarıKitabı okudu
İnsanların katman katman sırlardan oluştuğunu keşfettim artık. Birini tanıdığınızı sanıyorsunuz, onu anladığınızı düşünüyorsunuz ama her zaman sizden sakladıkları bir yanları, yüreklerinin derinliklerine gömdükleri arzuları oluyor. Hiç kimseyi tam olarak tanıyamazsınız ama bazen onlara güvenip güvenmemeye karar verirsiniz.
Yas, suçluluk duygusu kadar ağır değil ama insandan çok daha fazlasını alıp götürüyor.
Bazen her bir topluluğun bana öğrettiği bilgileri topladığımı, sonra dünya üzerinde yoluma devam edebilmem için bunları zihnimde bir rehber gibi depoladığımı düşünüyorum.
Üzgünüm demekten başka bir şey düşünemiyorum. Oysa bu kelime bir özürden çok hakaret gibi geliyor bana. Birine dirseğini çarptığında ya da birilerinin konuşmasını böldüğünde üzgün olduğunu bildirirsin. Bense üzgün olmanın çok ötesindeyim.
Sırlarımı bir kalkan olarak kullandığımı bilmiyordum. Oysa şimdi herkes kim olduğumu görebiliyor.