"Bu iş Allah için hiç te zor değildir."
Fatır Süresi/17
Yaşama şansı yüzde bir dediklerinde bile umudumu kaybetmemiştim. Doktora "siz yüzde bir diyorsanız, ben yüzde yüzmüş gibi mücadele ederim, çünkü ona asıl Allah karar verir." demiştim.
Şimdi yıllar geçti üstünden. Annem torunları ile keyif yapıp sağlıklı bir şekilde hayatına devam ediyor. Allah'a binlerce şükür, şifayı veren O'dur.
Bu dünyanın biraz umudu varsa böyle ebeveynlerin çocukları ile var..
Annem bana bakıp "bak gördün mü" yaptı.
Fatima'nın İyi biri olduğunu bana göstermeye çalışıyordu.
Dedim ya, ne öğrettiyse bana hep iyilik üzerinden öğretti.
O yüzden de beni ikna etmesi hiç de zor olmuyordu.
İsteseler de bana kötülüğü öğretemezlerdi, çünkü İslam'dı refansımız. O yüzden belki de savaşa bir sıfır yenik başlamıştık.
Bizler, "onların" ne kadar kötü olabileceklerine dair tahmin bile yürütememiştik. Kimisi buna saflık diyebilir ama değil. İnsan olarak da temizdik.
En yakın komşumuzun dağa çıkıp bize ateş edebileceğini düşünememiştik.
Canım Türkiye'm.
Ve...
Ben Türkiye'de vatan nasıl sevilir, bayrak nasıl sahiplenilir, nasil millet olunur onu öğrendim. Hatta Türkiye'de kendi vatanımı Bosna Hersek'inasıl seveceğimi, sevmem gerektiğini öğrendim. Milli duyguları güçlü bir insanın vatanına daha faydalı olabileceğini gördüm.
Sayfa 143 - PınarKitabı okudu
Çocuk Olmak.
İyi ki çocuk yanım var. Hala biraz uçarı, biraz heyacanlı, biraz da nazlı... Savasta da, gurbette de çocuk çocuktur.
Sayfa 95 - PınarKitabı okudu
Zamanı ve gücümüzü sevgi, hoşgörü tohumlarını yeşertmek için kullanabilirdik. Oysa şimdi nefret ve kin yüreğimizi zehirli sarmaşık gibi sarıp boğmasın diye mücadele veriyoruz. Belki de verdiğimiz en zorlu savaş buydu. Yaşıyor olmamızın tek göstergesi, yüzümüzdeki hüznün gölgesi düsmüş bir gülümsemeydi.
Bizler onlara benzemiyorduk.
Sayfa 46 - Pınar yayınları.Kitabı okudu
Ben Türkiye'de vatan nasıl sevilir, bayrak nasıl sahiplenilir, nasıl millet olunur onu öğrendim. Hatta Türkiye'de kendi vatanımı, Bosna Hersek'i, nasıl seveceğimi, sevmem gerektiğini öğrendim. Milli duyguları güçlü bir insanın vatanına daha faydalı olabileceğini gördüm.
Başını yerden kaldırıp göğe bakarsan, yerdeki çöpü değil çok güzel minareyi göreceksin.
Geceleri kurşunların rengine bakıyordum. Gökyüzüne bakıp yıldızları yıldızları doyasıya izleyebiliyordum. Kurşunların renklerini yıldızlarla değiştirmiştim.
Savaşın "ölüm makinası"na dönüşen insanlarından sonra bu dünyada iyi insanların da olduğunu görmüştüm. Kötülük, kin, öfke, zulüm yerini iyiliğe bırakmıştı. Demek ki hayat güzel olabiliyormuş!
Savaşta hayatta kalmak insanın oynadığı en ciddi oyundur. Yahut yarış. Kimin ne zaman galip geleceği belli olmayan bir yarış ve bir kere kaybettiğinizde ikinci bir şansınız olmuyor.
Başını yerden kaldırıp göğe doğru bakarsan, yerdeki çöpü değil çok güzel minareyi göreceksin.
Paylaşmak güzeldir; mülteci çocuğu ile paylaşmak ise ayrı bir güzeldir.
En iyi olmak zorunda değilsin ama olmayı deneyebilirsin.