Hayatta kalmak yaşamakla bir tutulmaz ki…
" ... zaman taşkın bir dere gibi akıyor bu mahallenin içinden. Kimi o derenin suyunu içiyor, kimi o suda kirlerini temizliyor, kimi de içinde boğuluyor."
İnsanların kaderini aslında tanrılar değil yine insanlar yazar.
Her kötü kendi kimyası içinde aynı acıyı verir.
Hayat üstünde inattan kaskatı bir elbise.
Nasıl bir dünya burası ? Herkes nereye gitti. Dilimi konuşan kimse yok mu?
Hayat, katılaşmaya yüz tutmuş kimyası bozuk bir sıvı ağır ağır aşağıya doğru akıyordu. Ve ben bu kimyanın oluşmasında payıma düşen sorumluluğu bir türlü tarif edemiyordum.
Yeryüzünde herkes iki hayat birden yaşar. Biri tenine dokunan gerçek hayattır, öbürü aklını başından alan hayali hayat.
İnsanların kaderini aslında tanrılar değil yine insanlar yazar.
Değerler yeniden belirleniyor burada. Her ölü yeniden diriliyor.
Sayfa 92 - Heyamola YayınlarıKitabı okudu
siz hiç bir pazarına gittiniz mi?
Ölüleri öperek yeniden ve yeniden dirilten melekler gibiler.
Sayfa 91 - Heyamola YayınlarıKitabı okudu
Umut denen şey, gerçekleşemese bile bir olasılık olarak hep var olan iyinin şifalı işaretidir
Sayfa 78 - Heyamola YayınlarıKitabı okudu
Dünü yaralı, bugünü riskli ve yarını meçhul insanlar başka başka kitapların, başka başka inançların vaatleriyle umutlanır ama tanrılarına yakardıkları kadar sitem de ederler.
Sayfa 73 - Heyamola YayınlarıKitabı okudu
al sana soru..!
Annesi babası gözlerinin önünde satırlarla doğranan bütün çocuklar, köyleri yakılanlar ve doğdukları yerlerden göç etmek zorunda kalanlarla, insanları satırlarla kesenler ve köyleri yakanlar ve birilerini göçe zorlayanlar hangi noktada birbirinden ayrılırlar.
Sayfa 68 - Heyamola YayınlarıKitabı okudu
Hiçbir kötü, bir diğer kötüden daha az ya da daha çok kötü değildir. Her kötü kendi kimyası içinde aynı acıyı verir.
Sayfa 64 - Heyamola YayınlarıKitabı okudu