Sassenach tekrar paylaştı.
Sokakta edepli bir şekilde giden örtülü bir kadına uşak takımından birtakım pespayelerin bile ne kadar cüretkarca laf attıklarını bilirsiniz. Bu neden? Memleketimizde kadının her sarkıntılığı içine atarak karşılamaya mecbur, aşağı bir yaratılışta görülmesinden… Sırf erkeklere eğlence olmak için yaratılmış zannedilmesinden…
Sayfa 112 - Can YayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
“Portekizli, yeryüzünde en sevdiğim insan olmuştu.”
“Dostluğumuzu ölünceye kadar mühürlemek için elimi avuçlarına aldı.”
Sayfa 85Kitabı okudu
“Minguinho, artık hep birbirimizin yakınında yaşayacağız.” diye söyleniyordum. “Seni öyle güzelleştireceğim ki, hiçbir ağaç seninle boy ölçüşemeyecek. Biliyor musun Minguinho; bugün çok rahat ve büyük bir arabada yolculuk ettim, Filmlerde görülen posta arabaları gibiydi. Bak, bundan böyle bürün öğrendiklerimi gelip sana anlatacağım, tamam mı?”
Sayfa 61Kitabı okudu
“Uyuyalım. İnsan uyudu mu her şeyi unutur.”
Sayfa 49Kitabı okudu
“Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum.”
Sayfa 47Kitabı okudu
“Çünkü ara sıra söylediğini yapmayı canım istemediğinde şöyle derdim: “Deli misin Luis! Fırtınanın yaklaştığını görmüyor musun?”
“Günün birinde acıyı keşfeden küçük bir çocuğun öyküsü.”
“Luis yirmi yaşında yaşamaktan vazgeçti, Glória da yirmi dört yaşındayken bu dünyanın yaşamaya değmediğine karar verdi.”
183 syf.
·
Puan vermedi
“Portuga!”
“Hımm...”
“Hep senin yanında olmak isterdim, biliyor musun?”
“Neden?”
“Çünkü dünyanın en iyi insanısın. Senin yanındayken kimse beni azarlamıyor ve gün ışığının yüreğimi mutlulukla doldurduğunu hissediyorum.”
Sayfa 128Kitabı okudu
Sassenach tekrar paylaştı.
Gördüğüm o gökteki yıldızların verdiği şekil sanki Tanrı’nın kalbimizde oynanan büyük sahne oyunları için yarattığı bir dekordu. Kalbimiz buz kestiğinde ve dramımız bittiğinde bu sahne süsleri artık hiçbir işe yaramıyorlardı. Orkidelere ve gezegenlere, kutuplardaki sonsuz buzlara, okyanusta bulunan mercanlara ancak sevdiğin birinin varlığı değer kazandırabilirdi ve böyle biri yanımızda ya da düşüncelerimizde olmadığında, gözlerimizi göğe dikerek “Şimdi belki onun güzel gözlerinde de aynı yıldızın parıltısı var!” diyemediğimizde, bütün bu Evren’in sadece değersiz bir döküntüden, eskidikleri için dama atılmış çocuk oyuncaklarından ve sadece boncuklarla işlenmiş bir şapkadan (bu aklıma aniden geldi) ibaret olduğunu düşünüyorsunuz.
Sayfa 177 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
