Ben onun sessizliğinde anlıyorum, o da benimkini anlıyor.
Sayfa 267Kitabı okudu
Beni gerçek kıldın, Ollie.
Sayfa 225Kitabı okudu
Senin sayende bir hiçten fazlasıyım.
Sayfa 225Kitabı okudu
Eskiden kimseyi sevmezdim.
Sayfa 226Kitabı okudu
Çoğu insan kaybolmuş sevdiklerini hatırlarken o sevdiklerini pembe gözlüklerle görürler. Ben duygusal değilim. Annemi olduğu gibi görüyorum.
Sayfa 292Kitabı okudu
Hiçbir şey bize dokunmuyor, artık iyi ve kötü için sorumlu değiliz. Dünyevi endişelerin çok, çok üzerinde duruyoruz, her insan kendi için yaşıyor. Birbirimizle konuşmuyoruz çünkü bu sıkıcı. Hiçbirimiz hiçbir şeyi değerli bulmuyoruz, o yüzden kaybedecek hiçbir şeyimiz yok. Mutlu olduğumuzda olduğu kadar berbat hissettiğimizde de memnunuz. Tatmin oluyoruz ve bu her şey demek! Yaşayanlara acıyoruz, tıpkı onlardan nefret ettiğimiz gibi. Yaygaraları eğlendirici. Trajedilerine gülüyoruz.
Sayfa 163Kitabı okudu
"Neden biri sana, diğerlerinin yaşamak için gerekli bulduğu şeyleri göstermek ister ki? Neden biri seni değiştirmek ister? Seni bu şekilde "düzeltmek" ister?
Neden senin sevdiğin şeyleri yüceltmemiş? Başardıklarını? Glockenspiel çalmanı. Kaligrafini. Gelişmekte olan origami becerilerini. Öykü anlatışını!
Neden herkesin tanıdığı için memnun olacağı harika, komik, sinir bozucu, yetenekli genç bir erkek olduğunu kutlamamış? Benim tanışmak için her şeyi verebileceğim birini?"
Sayfa 183Kitabı okudu
"iyi bir insansın (kendinden nefret edişinden nefret ediyorum)"
Sayfa 154Kitabı okudu
Belki biri beni çekip çıkarsa karanlık ruh halimden kurtulabilirdim ama bu sen olamazsın, Moritz. Çünkü benimle asla tanışamayacaksın.
Sayfa 149Kitabı okudu