Acı duyarak, ancak acılarım taştığı zamanlar yazabildiğim için, kendi kendime işkence etmek yazı yazmak.
Sayfa 112 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Ben kendimi her an her yerde için için sürüyorum.
Sayfa 111 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Kendimi genellikle yeryüzünün her yerinde sürgün sayıyorum.
Sayfa 111 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bireysel kurtuluş diye bir yaşam biçimi yoktur. İnsan, her zaman toplumsal bir yaratık olduğunu kavrayıp kendi sınıfının bilinçlenmesi ve daha insancıl koşullara kavuşması için çaba gösterdikçe mutlu olabilecek, yaşamını değerlendirebilecektir. Yaşam, şöyle bir yaşanıp geçmek için varolmak değildir. Aksine insanları, en insancıl yaşamlara ulaştırmanın mücadelesinin verildiği bir olgudur. Bilinçsiz bir yaşam insan yaşamı değildir.
Sayfa 45 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
İnsan kendi deliliği üzerinde ısrar etmelidir. Çünkü yaşam, ancak henüz erişilmemiş, henüz denenmemişse varabilmek için sınırların zorlanmasıyla sanata varma çabasına “varoluş”a dönüşür.
Sayfa 37 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
“Yaşamla ve ölümle hesaplaşmak için yazıyorum.”
Sayfa 11 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Neden yazılır? Dünya acılı olduğu için yazılır. Duygular taştığı için yazılır.
Sayfa 10 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Ama kanımca yazı yazmak coşku, hafif melankoli, taşkınlık gibi psikolojik bir semptomdur.
Sayfa 9 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Bilmiyorum, odamın duvarlarında nasıl bir zehirli etki var ki, düşüncelerimizi zehirliyor.
Sayfa 65 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Yalnız ölüm yalan söylemez!
Ölümün varlığı bütün vehim ve hayalleri yok eder. Bizler ölümün çocuklarıyız, hayatın aldatmacalarından bizi o kurtarır.
Sayfa 64 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Yalnızlık ve inziva sonsuz, koyu yoğun gecelere benziyordu.
Sayfa 64 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Gökte herkesin bir yıldızı olduğu doğruysa, benimki çok uzakta karanlık ve pek önemsiz bir şey olmalıdır.
Sayfa 59 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Dünya, ıssız yaslı bir ev gibi görünüyordu gözüme ve ben bağrımda acı duyuyordum: Evin bütün odalarını yalın ayak dolaşmak zorundaydım sanki.
Sayfa 51 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Hayat denen şeyden el çektim, bıraktım, pekala, gitsin elimden! Ben gidince de, adam sen de, kim isterse okusun benim bu kağıt parçalarını. Ne gelecek umurumda, ne onlar. Yazıyorsam, yazmak ihtiyacı beni zorluyor da ondan.
Sayfa 37 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Sanki ismini eskiden biliyordum. Gözlerinin parıltısına, rengine, kokusuna, hareketlerine öylesine aşina idim ki, ruhlarımız önceki bir hayatta, cisimsiz maddesiz bir âlemde karşılaşmış da tek asıldan, tek maddeden oluşmuş, böylece bizim yeniden birleşmemiz âdeta kaçınılmaz olmuştu. Ben bu hayatta da onun yanında olmalıydım.
Sayfa 20 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu