Pazar günü paylaşımımda kulağını çınlatıp çınlatıp yer vermeseydim açık ara haksızlık yapacaktım, hem kendime hem #Auster'a …
Melankolik adam...
Kaybedip kaybedip acıdan kendini kanırtıp yaralarına tuz basarken karındeşen, yazdığı karakterlerin illâ birinde kendini ifşa etmekte huzur bulan #loser
Bir başucu kitabı değil, tek atımlık …
Haa, ben topuğuma sıkmak istiyorum diyorsanız o başka!
Amerikan toplumunun 3 kuşaklık, 70-80 yılının #zraporunu veriyor. Bittabi, #karmakarışık bir kurguyla…
Örüntü, üvey ağabeyini kaza sonucu öldüren kahraman ile başlayıp Sunset Park'a taşınma süreci, öncesi ve sonrası şeklinde devam ediyor.
Hayatına dahil olan ev arkadaşları - ki her birinin analizini didik didik yazmış- ailesi, ve sosyal hayatıyla #kırkyama yani...
Ekonomik krizin zirve yaptığı dönem ana sahne. Arka planda ise, savaş kuşağı mağdurları ,ince bir nüansla #hayatımızınengüzelyılları filmiyle anılmış.
Hayatının aşkına, aynı yerde, aynı kitapla rastlamış olduğu bölümde #muhteşemgatsby ile süper bir metafor var, hakkını teslim etmem lâzım.
Tabii, Amerikan Edebiyatı'nı da araya sıkıştırdığı Beckett’in #mutluyılları , #lee'nin #bülbülüöldürmek 'i, ve #miller 'ın #klimalıkabus'unu da unutmamalıyım.
Hülasa; yine , aşkın, sanatın ve herşeye rağmen hayatta kalabilmenin #mucize sini anlatıyor.
Sunset Park 
Paul Auster Dinlemek isteyene...
