Şu güzel ne aciz kelimedir.
Ah sevgi.
Neden gerçek olamıyorsun?
Sevgi öldüğünden değil.
Biz onu çok yetersiz hikâyeleştirdiğimizden.
Direnişim benim haysiyetimdir.
Ben Virginia Woolf değilim. Kaç kadının bir odaya verecek parası ya da gördüğü hiçbir destek yok biliyor musun, ya da barlarda, otobüslerde, dolap içlerinde bir şeyler karaladığını? Seninkinden farklı bir yolu çok daha tercih ederim zaten: Önüne hangi taşlar çıkıyorsa onlarla oynamayı. Veya şunu: Geri kalanlarımızın hayata daha fazla değer vermesi için birinin ölmesi gerektiğini.
Eski kocam ressam, yeni dünyalar yaratmak için bir elinde fırça ve beni vurmaya çalışmak için diğer elinde bir tabanca tutardı.
Ah, ama yıkım ile yaratım daima ince bir zarla ayrılmıştır birbirinden, aşkım.
Yasım içimde, eski yaşam gediğimin yerini alan bir delik açtı.
Sayfa 27
Sevgilim idam edileceğim.
Yaşamı ve ölümü tutuyordum -bu birbirine zıt olması gereken şeyleri, anlatı değerinin o işaretlerini, bir başlangıcı, bir sonu- hepsi aynı anda kollarımdaydı.
Kitaplar beni eski benden kurtardı.
Sayfa 32Kitabı okudu
