Yaşamın, nihayetinde seçimlerden ibaret olduğunu düşünüyordum. Kişinin kaderi yaptığı seçimlerle kendini ortaya koyuyordu ve ben yaptığım seçimin doğru olduğunu hissediyordum. Yaşamın bir daha asla aynı olmayacağını ve harika, belki de mucizevi şeyler yaşayacağımı biliyordum. Bu olağanüstü bir uyanışı.
İnsanın mutluluğunun, dinginliğinin dışarıdan kaynaklanmayıp kendi içinde oluştuğunu varsayalım. Peki, siz kim oluyorsunuz da bize böyle öğütler veriyorsunuz?
İnsanoğlunun daha üstününü tadamayacağı iki tür mutluluk vardır: biri, yaşamın özünü kavramaya çalışarak özgür ve derin düşünmek, ikincisini de dünyanın hırgürüne boş vererek yaşamak.
İnsanın iyi olmak için akla ihtiyacı yoktur. Hatta bana zaman zaman bunun tam tersi olmalı gibi gelir. Çok zeki birini ele al, hemen hiçbir zaman iyi biri olmadığını görürsün.