nostalgie de la boue
@lluvian
mazi kalbimde bir yaradır, bahtım saçlarımdan karadır
3 Eylül
71 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
"yatmaların hepsi aynı güzellikte değildir."
kafamın içinde durdurulamaz bir düşünce akımı var.
iki insanın sarılarak geçirdiği bu sarsıntı özü olmalı evrenin
Okur Takip Önerileri
onunla boşalmak öylesine doyumsuz ki, sanki bu ülkede güneş doğudan doğuyor ve gerçekten batıdan batıyor.
- sensiz yaşayamam,
- yaşarsın. herkes herkessiz yaşayabilir.
ölüm düşüncesi izliyor beni
oysa ben henüz taşra bahçelerinin erik ağaçları altındaki durgunluktayım.
şayet kalemimin mürekkebine arada sırada bir damla acı da karışıyorsa bağışla beni, çünkü çocuğum, bizim çocuğumuz hemen şuracıkta, mumların titreyen ışıkları altında ölü yatıyor
fakat bir tabutun üstündeki çiçeklerin ne anlamı olabilir ki?
nereye olduğunu bilmeden saatlerce yürüten o derdi kime nasıl anlatacaksın
ölmem sana acı verecek olsaydı eğer, o zaman ölmezdim
sen, beni asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için?
çocuğum öldü, bizim çocuğumuz. artık dünyada senden başka seveceğim kimse kalmadı.
"her giden sonunda geri döner," dedin. "evet," diye cevapladım, "her giden sonunda geri döner ama her şey unutulmuş olur."
beni ölüm döşeğinde yatarken bile çağırsaydın, ne yapıp eder ayağa kalkar ve yanına gidebilecek kadar güç toplardım