Ne büyük meseledir anlaşılamamak. Kırılganlıkların büyüğü tam da burada birikir. Bir süre sonra insan anlatmaya da küser. Anlaşılmadığını hissettiğin yerde yaşamaya mecbur olmak, bir nevi yersiz yurtsuz kalmaktır.
Bana hissettirdiklerini seviyorum
sanki,
her şey mümkünmüş gibi,
sanki,
yaşamaya değermiş gibi.
Cahit Zarifoğlu, Yedi Güzel Adam
Yorgun musun, diyor. Yabancı biri gibi. Geceleri kaç defa uyandığımı bilmiyormuş gibi. Gözlerimin altındaki mor halkaların gün geçtikçe koyulaştığını, kaz ayaklarımın derinleştiğini ve tavşan uykularının sinirlerimi ok gibi gerdiğini görmüyormuş gibi. Dilimde kelimeler birbirine dolanıyor. Yorgun değilim, diyorum. Yok canım, değilim. Yorgun olacak ne var. Ne var yorgun olacak. Yorgun olacak ne var, ne. Neden yorgun olayım ben. Neden olayım? Yorgun olunacak ne var. Ne. Sanki dağarcığım tükeniyor.
Çiğdem Demirhan/Yabancı
Okur Takip Önerileri
Unutuyorum; hayat hakkında söylediğim, yazdığım, çizdiğim her şeyi. Unutuyorum; öfkelerimi, küsmelerimi, şikâyetlerimi, kurallarımı, dertlerimi, kâbuslarımı, öğrendiklerimi. Oysa hiç bitmeyecek gibiydi uzun akşamlar, acılar, ayrılıklar, kırgınlıklar, çok sevmeler, verilen sözler, söylenmek isteyip söylenemeyenler ve hasret. İşte ömür bitiyor şimdi. Ve biliyorum, biz küsüz ne zamandır. Bu saatten sonra da iyi anlaşacak gibi bir halimiz yok pek.
Aysu Altaş/Zamana Bir Mektup
Gözlerin yağmurdan sonra yaprak yeşili
Bi de başını çeviriyorsun ki
Yanında ben varım
Can Yücel/Buluşmak Üzere
Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Bırak vehmimde gölgeni
Gelme, artık neye yarar?
Necip Fazıl Kısakürek/Beklenen