Fakat niçin bunları bu kadar ince düşündüğüm halde hir türlü kendimi hadiselere uyduramıyordum? Niçin hayatta önüme çıkan her yeni yola adım atmaktan bu kadar çekiniyor, her yaklaşan insanı, bana fenalık etmeye geliyormuş gibi, endişeyle karşılıyordum? Bazen kendimi bir müddet için unuttuğum, bir insanda kendime yakın taraflar bulduğum oluyordu. Fakat kafama, çıkmaz bir şekilde yerleşmiş olan o korkunç hüküm, derhal kendini gösteriyor;
"Unutma, unutma, unutma ki, o sana daha yakındı... Buna rağmen böyle yaptı..." diye beni hakikate davet ediyordu. Herhangi bir kimsenin bana bir adıma kadar yaklaştığını görüp ümitlere düşsem, hemen kendimi topluyor,
"Hayır, hayır, o bana daha çok yaklaşmıştı... Aramızda artık mesafe bile kalmamıştı... Fakat işte, sonu!" diyordum. İnanmamak, inanamamak... Bunun ne kadar korkunç olduğunu her gün, her an hissediyordum.
Sayfa 151Kitabı okudu
Ve bende bir resmi bile yoktu...
Sayfa 157Kitabı okudu
"Bekle, geldiğim zaman öğrenirsin!" diyordu.
Evet, bekledim; hem yalnız sonbahara kadar değil, tam on sene bekledim...
Sayfa 147Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Halbuki ben, ne kadar saçma olursa olsun, yan yana bulunduğumuz zamanın durup kalmasını, asla bitmemesini temenni ediyordum.
Sayfa 143Kitabı okudu
Ve bir gün her şey bitti...
O kadar basit, o kadar kati bir şekilde bitti ki, ilk anda işin azametini anlamak benim için mümkün olmadı...
Yalnız biraz şaşırdım, bir hayli üzüldüm; fakat bu hadisenin hayatım üzerinde bu kadar büyük, bu kadar değişmez bir tesiri olacağını asla düşünmedim.
Sayfa 139Kitabı okudu
Bende inanmak noksanmış...
Beni bu kadar çok sevdiğine bir türlü inanamadığım için, sana âşık olmadığımı zannediyormuşum... Bunu şimdi anlıyorum.
Demek ki, insanlar benden inanmak kabiliyetini almışlar... Ama şimdi inanıyorum
Sayfa 138Kitabı okudu
O beni birden bire sessiz ve karanlık dünyamdan ayırmış, ışığa ve sahiden yaşamaya götürmüştü. Bir ruhum bulunduğunu ancak o zaman fark etmiştim. Şimdi, geldiği kadar sebepsiz ve ani çekilip gidiyordu. Fakat benim için bundan sonra eski uykuya dönmek imkânı yoktu. Yaşadığım müddetçe türlü türlü yerler gezecek, dilini bildiğim ve bilmediğim insanlarla tanışacak ve her yerde, herkeste onu
arayacaktım. Onu bulamayacağımı daha şimdiden biliyordum. Fakat aramamak elimde olmayacaktı. Beni, bütün ömrümce bir meçhulu, mevcut olmayan bir
şeyi aramaya mahkûm ediyordu.
Bunu yapmamalıydı...
Sayfa 124Kitabı okudu
O olağanüstü gecenin bir saniyesini bile unutmaktan korkmuyorum; hafızamda o anılara varan yolu adım adım geriye gitmek için ne işaretlere ne de bir rehbere ihtiyacım var, bir uyurgezer gibi ister gecenin, isterse günün ortasında olsun, istediğim zaman o ortama geri dönebiliyorum ve her ayrıntıyı kuru bir hafıza ile değil, sadece kalbe has bir durulukla görebiliyorum.
Yüreğimdeki o duyguyu canlı tutabilmek için bütün ruhsal güçlerimi zorluyorum. Her gün, her saat zihnimde bütün ayrıntılarını tekrarlıyorum. Düşüncelerim artık yalnızca bu olayın aniden ortaya çıkışını tekrarlamakla ve bu tekrarlar yoluyla onu sahiplenmekle meşgul.
216 syf.
·
Puan vermedi
·
23 günde okudu
Acı acı güldüğümü hissettim. İnsanlara olduklarından başka gözlerle bakmakta ısrar edişime içerliyordum.
Hayatımda hiç bu kadar mesut olduğumu, içimin bu kadar genişlediğini hatırlamıyordum. Bir insanın diğer bir insanı, hemen hemen hiçbir şey yapmadan, bu kadar mesut etmesi nasıl mümkün oluyordu?
Ahbapça bir selam ve temiz bir gülüş... Ve ben bu anda başka hiçbir şey istemiyordum.