Yorgun musun, diyor. Yabancı biri gibi. Geceleri kaç defa uyandığımı bilmiyormuş gibi. Gözlerimin altındaki mor halkaların gün geçtikçe koyulaştığını, kaz ayaklarımın derinleştiğini ve tavşan uykularının sinirlerimi ok gibi gerdiğini görmüyormuş gibi. Dilimde kelimeler birbirine dolanıyor. Yorgun değilim, diyorum. Yok canım, değilim. Yorgun olacak ne var. Ne var yorgun olacak. Yorgun olacak ne var, ne. Neden yorgun olayım ben. Neden olayım? Yorgun olunacak ne var. Ne. Sanki dağarcığım tükeniyor.
Çiğdem Demirhan/Yabancı