Ayfer
@lorinnn
"Ve hep olmayacak şeyler kurarım,
Gülünç, acemi, çocuksu..."
İZMİR
30 okur puanı
Aralık 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Galiba söyleyecek bir sırrı, emanet edecek son bir sözü vardı. Fakat kime söylemeli? Nehir merhametsiz! Ağaçlar hissiz! Bulutların arasında büsbütün kurtulmaya çalışarak ziya neșreden ay kayıtsız!
Çekinme! Kimseler işitmez. Korkma! Bu ağaçların, çiçeklerin ağzı sıkıdır. İnsan değil ki hıyanet etsin.
İnsan, hayatının hangi döneminde olursa olsun, annesine karşı daima çocuktur.
Okur Takip Önerileri
Ağlamak uğradığımız felaketlere karşı vücudumuzda kalan son kuvvetin bir feryadıdır. Ağlayamadığımız zamanlar bizde o iktidarın da yok olduğu vakitlerdir ki onun yerine geçen tesirli bir sükunet en şiddetli elem gözyaşlarından daha yakıcıdır.
Bence biz kör olmadık, biz zaten kördük, Gören körler mi, Gördüğü halde görmeyen körler.
Sessiz kalmak en kuvvetli alkışlamadır.
Sayfa 310Kitabı okudu
Asıl zor olan, insanlarla birlikte yaşamak değil onları anlamak.
Hepimizin içinde adını koyamadığımız bir şey var, işte biz oyuz.
Bir gün gözlerim yeniden görmeye başlarsa, başkalarının gözlerinin içine bakacağım,ruhlarını görebilecekmișim gibi.
Körler dünyasında yaşayıp gözleri görmenin ne demek olduğunu bilemezsiniz, ben bir kraliçe değilim, hayır, yalnızca dehşeti görsün diye dünyaya gelmiş bir kadınım, siz o dehşeti hissediyorsunuz, bense hem hissediyorum hem de görüyorum.
Körlerden birine, Özgürsün, diyorlar, onu dış dünyadan ayıran kapı açılıyor, Git haydi, özgürsün...
Dünya anlamını tümüyle yitirmişse gözyaşlarının bir anlamı kalır mıydı.
Sayfa 250Kitabı okudu
Sabırlı olmak, zamanı zamana bırakmak gerekir.
Aslında körlük, umudun tükendiği bir dünyada yaşamaktı.
Sayfa 213Kitabı okudu