Okuduğum kitapları içerisinde belki de en etkilendiğim kitabı Stefan Zweig'in.
Kitap üç ayrı hikayeden oluşuyor.
Kitaba da adını veren ilk hikaye de geçen konu gerçekten şunu getirdi aklıma hani bizde de derler ya
'' Allah rızası için.. ''
Bunun için yapılabilceklerin sınırı, gösterilen sabır ve merhamet bir insanın yapabileceğinin çok fazlasıydı hikayede geçen.
En etkilendiğim hikaye ise kesinlikle sonuncu olan ölümsüz kardeşin gözleriydi.
Siz belki bir eylemsizlik halinde hiç birşeye bir etkiniz olmayacağını düşünürken bile birşeylere sebep olabileceğiniz gözüküyor her seferinde.
Hikayedeki adamın kardeşini yanlışlıkla öldürmesinden sonra aslında tüm ölümlerin ni nevi kardeşini öldürüyormuşsun gibi olduğunu farkediyor ve suçluluk duygusuyla beraber herşeyden elini eteğini çekiyor.
Adalet dağıtıyor bir dönem ama bakıyor ki bakıldığında ne kadar adaletiyle bilinse de insanların kaderlerine yön veriyor
Hiç birşeye etkisi olmasın sadece günahsız bir hayat yaşamak istiyor
Ama bununda eylemsizlikle bile mümkün olmadığını farkediyor.
En iyi yaşamın birilerine ya ds bişeylere faydalı olarak hizmet ederek geçen zaman olduğunu anlıyor.
Herkesin sonunda onu unutup yaşamına devam ettiği bir hayat sürüyor
