Zaten hiçbir şeyi kararında bırakamamak ve ortasını bulamamak gibi bir sorunum var benim. Epeyce göçebe yaşadım, sadece iki valizim oldu. Bir yığın insan tanıdım. Ama hep yalnızdım.
(Didem Madak)
Ben sizin ruhunuza çiçek aşısı yapayım da çiçekler açsın ruhunuz.
(Didem Madak)
Siz sobada sucuklu yumurta pişirip yiyen
Yoksul bir aşkın güzelliğini bilir misiniz?
Bir gül, bir güle derdi ki görse
Yalan söylüyorum
Güller bu sıra hiç konuşmuyor bayım.
Didem Madak
Çiçekli şiirler yazacağım illâ ki bir gün; biri kalbine, biri kalbime.
(Didem Madak)
Bıkmıştım zor geçen kışlarımı anlatmaktan, Bardağa birkaç çiçek ıslamaktan.
Parmağımın ucunda kırmızı kenarlı bir bulut
Onu uzatırdım sana, yalnızlık gibi iri bir damla
Parmağıma düşen bir damla kandı aşk.
(Didem Madak)
Ben nasıl olsa, bu müsveddelerin ortasında yalnızım.
(Didem Madak)
Sebepsiz kederlerdeyiz Leman'la,
Bağırıyoruz esasında sustuğumuzda.
(Didem Madak)
Keşke birkaç dakikayı ipek mendillere sarıp saklasaydım.
(Didem Madak)
"Bazen sevinince annem gibi,
Rengârenk reçeller dizerim kalbimin raflarına."
Didem Madak / Ah'lar Ağacı
Ve şimdi şöyle dua ediyorum Tanrı'ya:
Olanlar oldu Tanrım. "Bütün bu olanların ağırlığından beni kolla!”
-DİDEM MADAK