Son ışık söndü. Çan sustu. Ve Makar öldü.
Sizin tuhaf bir karakteriniz var Makar Alekseyeviç. Her şeyden çok aşırı etkileniyor kalbiniz; bu yüzden de hep mutsuz bir insan oluyorsunuz.
Dünya küçüktür, belki yine karşılaşırız.
Ne tuhaf yaradılışınız var Makar Alekseyeviç! En küçük şeyden son derece etkileniyorsunuz. Bunun için hiçbir zaman yüzünüz gülmeyecek.
Sayfa 78 - Varlık YayınlarıKitabı okudu
Bir yeşillik, yol ya da su parıltısı göründü mü hemen karşıma geçip kendi malikânenizi gezdiriyormuşsunuz gibi, koltuklarınız kabararak gösteriyordunuz. Bütün bunlar ne kadar iyi yürekli olduğunuzu gösteriyor Makar Alekseyeviç.
Sayfa 43 - Varlık YayınlarıKitabı okudu
herkesin derdi makar alekseyeviç olmuş. makar alekseyeviç adını deyişe dönüştürüp
bütün devlet dairesinin diline pelesenk ettiler. adımı sadece deyiş üretmek için kullansalar yine iyi, adkmı adeta küfre çevirdiler. işi çizmelerime, üniformama, saçıma ve duruşuma kadar vardırdılar. hiçbirisi onların zevkine uymuyordu.
her şeyimi baştan tasarlamak lazımdı.
Sizin tuhaf bir karakteriniz var Makar Alekseyeviç! Her şeyden çok aşırı etkileniyor kalbiniz, bu yüzden de hep mutsuz bir insan oluyorsunuz.
Sayfa 122Kitabı okudu
- Hemen geliyorum! Bir dakika sonra!.. Bir anda karanlık, dar bir sokağa daldı, gözden kayboldu. Bir daha görünmemek üzere... Hayatımın hemen hemen dört aylık bir süresinde bana yol arkadaşlığı eden bu adama bir daha hiç raslamadım. Fakat iyi duygularla, şen bir gülümsemeyle sık sık anarım onu. O bana, akıllı insanların yazdığı koca koca kitaplarda bulunamayacak pek çok şey öğretti. Hayat, insanların bilgeliğinden daha derin ve anlamlıdır çünkü.
Kendini insandan mı sayıyorsun? İnsan benim! Her şeyim var!..
Doğa, insana uyku veren tuhaf bir sessizlik içindeydi.
Denizde tayfun, bozkırda fırtına Doğanın en müthiş olaylarıdır bunlar.
başka zaman olsa, güneşin pırıl pırıl aydınlattığı bu güzel ve güçlü makineye bakarak doğanın kör güçlerini tutsak eden insanoğlu adına gurur duyabilirdim... Fakat yanıbaşımda doğanın kör güçlerine taş çıkartan bir insanoğlu yatıyordu.
Tiflis'te kavuşacağım güzel hayatı uzun uzun, ballandıra ballandıra anlatıyor; bense yeni bir ahlak uğruna dövüşmek için yollara düşen, fakat kendilerini anlamakta yeteneksiz yol arkadaşlarına rastlayan insanların o büyük mutsuzluğunu düşünüyordum...
Dünya küçüktür, belki yine karşılaşırız. Dağ dağa kavuşmaz, insan insana kavuşur...
- Peki, niye teşekkür ediyorsun canım? Şu işe bak! Ben Tanrı yardımcınız olsun diyorum, o kalkmış teşekkür ediyor! Yoksa seni şeytana teslim ederim diye mi
korktun? Ha?