Bence, bir insanın öldüğünü söylerken çok acele ediyoruz. Ölen onun ağzı, dudaklarıdır, söyledikleri insanların yüreklerinde sonsuza dek yaşayacaktır.
Sayfa 283 - Can
İyi insan için yaşamak zor, ölmek kolaydır… Ben nasıl öleceğim acaba?
Sayfa 281 - Can
Yaşıyor denebilir miydi onun için? İnsanlar iyi bir şeyler bekleyerek yaşarlar, oysa onun aşağılanmaktan başka bir şey beklediği yoktu.
Sayfa 262 - Can
İnsanlar bir telaş içindeler, hiçbir şeyden haberleri yok, hiçbir şeyin tadını çıkaramıyorlar, buna zamanları da yok, istekleri de… Yeryüzünün ne denli zengin olduğunu, üzerinde ilginç ne çok canlının yaşadığını bilselerdi ne çok mutlu olurlardı. Oysa her şey insanlar için, her insan her şey için, öyle değil mi?
Sayfa 259 - Can
“İnsan kimi zaman konuşur, konuşur, ama anlayamazsın ne dediğini, ama ne zaman ki sade bir sözcük çıkar ağzından, o sözcük bir anda aydınlatır her şeyi.
Sayfa 256 - Can
…”Güle güle,” dediler.
Ve bu hüzünlü sözcük uzun süre eşlik etti iki kadına.
Sayfa 254 - Can
Neden ölesiye çalıştırıyorlar insanları? Neden? İnsanların hayatını neden çalıyorlar? Soruyorum size? Bizim patron… Nefedov’un fabrikasında hayatımı kaybettim ben, bizim patron bir şarkıcı kadına, elini yüzünü yıkaması için altın bir leğen, hatta yine altından bir de lazımlık hediye etmişti. Benim gücüm, hayatım o oturaktadır. Hayatımın neyin uğruna tükendiğini görüyorsunuz işte… Adam sevgilisinin gönlünü hoş etmek için çalıştırarak aldı canımı, kanımı.
Sayfa 248 - Can
…Evet, bana bakın, yaşım yirmi sekiz, ama ölüyorum… şimdi en çok on yıl daha yaşayacağım. Bir şey bırakmadılar bende patronlar, ömrümün kırk yılını çaldılar.”
Rıbin alçak sesle, “Onun şarkısı da böyle işte,” dedi.
Sayfa 247 - Can
“Hayatı bildiğimi sanırdım,” dedi. “Ama kitaplarda yazılanların, dağınık kendi izlenimlerimin dışında… hayat korkunç. Ve önemsiz şeyler, yılları oluşturan küçük dakikalar korkunç.
Sayfa 230 - Can
…Bu kadar acıya katlanacak gücü nereden bulur insan?”
Vlasova derin bir göğüs geçirdi. “Alışıyorsun.”
Sayfa 230 - Can
Eskiden öylesine yaşıyordum, karşılaştırma yapacak durumda değildim. Bizim dünyamızda herkesin yaşamı aynıdır. Ama şimdi başkalarının nasıl yaşadığını görüyorum, kendimin daha önce nasıl yaşadığımı hatırlıyorum, içimi acıtıyor bu, ağır geliyor bana.
Sayfa 228 - Can
“Dünyanın katı maddesi, yapısı, fiziksel özellikleri köylüleri ilgilendirmez,” dedi. “Toprağın ellerinden efendilerince nasıl alındığı da ilgilendirmez. Dünya olduğu yerde mi duruyor, yoksa dönüyor mu, köylü için hiç önemli değildir. İstersen bir ipe bağlayıp salla, istersen çiviyle çak onu gökyüzüne, yeter ki karnını doyur adamın…”
Sayfa 172 - Can
Beklemenin hüznüyle dalgalanan ruhunun derinlerinde bir umut, güçlü olmasa da sönmeyen bir umut, elinden her şeyi almayacaklarına, çekip koparmayacaklarına dair bir umut ısıtıyordu içini… Bir şeyler kalacaktı kendisinde…
Sayfa 155 - Can
Biliyor musun, Andrey, en çok şaka yapanlar, yüreği en çok sızlayanlardır.
Sayfa 147 - Can
Şunu söyleyeceğim sana: Ayrıkotu sarmış bir tarla sürer gibi, yılmadan, acımasızca harmanlamak zorundayız hayatı.
Sayfa 139 - Can