Benim babam mert adamdı, mangal gibi yüreği
Yufka gibi kalbi vardı, hayatım boyunca ona özendim
Fedakârdı ! bir dikili ağacı olmadı belki
Ama kendisi, onuruyla yaşayan koskoca bir çınardı
Üstümde ki kol kanat, sırtımı yasladığım dağ gibiydi
Ben babamın oğluyum, tepeden tırnağa anadoluyum
Dördüncü beşinci altıncı
Ve en nihayetinde geldi işte
Yedinici yargı reformu paketi
Ama siz kendinize yine de bir avukat bulundurun
Mahkemelere düşmeyin
Olaylara karışmayın.
Aynısı biz insanlar için de geçerli.
Olaylar ve zamlar içimizden geçse de
Hissetmemişliğie vererek
Biz küskün yalnız biz yanlış anlaşılmalardan muzdarip
konuşası kaçık
"Sen nasıl benim biricik oğlumsan, karşındaki kadın da birilerinin kuzusu, evladı, birilerinin canının içi, ona göre davran.
Sen onu üzerken, günün birinde senin de bir kızın olursa, adamın birinin de senin evladına aynı şeyi yapabileceğini düşün.
Sen kendi kızına , kendi annene yapılmasını istemediğin hiç , ama hiç bir şeyi başka birinin
bazı fiillerin her iki hali de güzeldir:
• sevmek-sevilmek
• hatırlamak-hatırlanmak
• bağışlamak-bağışlanmak
güç olan ilkiyle yetinmektir.
Bağışlamak unutmaktır, unutmaksa vazgeçmek.
suçtan ve suçludan: geçmişten...
Lâkin vazgeçmek mangal gibi değil, su gibi yürek ister.
Dücane Cündioğlu
Çakalların arasında kalmış bir Aslan mısın sen?
Dün birbirine sövenlerin sahte şovlarını ve bu gün birbirlerini övdüklerini görüp karaktersiz insanlarla mı sınanıyorsun?
Mangal gibi yüreğin kömürden daha kara insanlar için mi yanmış?
Asaletinle kalitenle ve marka duruşunla düşmanları çatlatmaya devam et!
Unutma ruhun gücü her şeyi yener.
Unutma ;
ELİNİ SIKAMAYACAK İNSANLAR BUGÜN CANINI SIKIYORSA BU SENİN YÜCE GÖNÜLLÜLÜĞÜNDEN.
Boşverrrrrr!
En sevdiğim laf!
Ama öyle bi boşver ki soğuk fırtınanın rüzgarı onları kilometrelerce öteden üşütmeye yetsin.
Bugün aktif ve hareketli ol,şahane parlaklığını ortaya koy.
Ancak akşam saatleri kadınlarla anlaşmak,özel ilişkileri yönetmek,sevgini ifade etmek hiç kolay olmayacak. Beklentini düşür.
Mutlu bir gün dilerim.
Yorma kalbini…
Üzerinden kaç yıl geçtiğini bilmediğim bir yazımı buldum:)
Bugünlerde çok canım sıkılıyor. Yaşamak yaşamak gibi gelmiyor bana. Tuzsuz yemek gibi her şey, ihtiyaç dahilinde ilerliyoruz. Yaşamak gerektiği için yaşıyoruz. Yaşamaya susamış bedenimizi yangınlarda hissediyoruz... Kaybolmuş yeşillikleri ateşler yakmış adeta, yalnızlık ateşinin közü gibiyiz. Ne etimizden mangal oluyor bizim, ne de ateşimizden yangın. Sadece düştüğümüz yeri yakıyoruz. Hangi yüreğe düşersek orada vâroluyoruz: acıyorlar bize, düştüğümüz yüreklerde hissediliyoruz. Ne de yalnız, garip bir insan, nasıl yaşıyor böyleleri diyorlar. Yalnız kalmamaksa bütün gayemiz evet biz yaşamıyoruz. Bilmiyorlar yüreğim: yaşamak; kalbinin kaç yıl attığı değil, kaç yıl boşa atmadığıdır... Bizim kalbimiz boşa atmıyor yüreğim. Bizim kalbimiz insaniyet ile atıyor ve bu gayede yaşamak için uğraşıyoruz. Her ne kadar mutluluğu yaşamasak da hüzünlere direniyoruz...
Üzerimize yıkmışlar bütün kederleri: sarsılmaz bileklerin kırılmış kemikleriyiz. Ne dışarıdan yıkılmışlığımız belli bizim, ne de içeriden ayakta kalışımız. Bütün silüetimiz yaşama dair belgeleri ilan ediyor hayata. Oysaki gizli belgelerdir ehemmiyetli olan. Yaşıyor gibi yaşamıyoruz...
(Not olarak 18 Aralık akşamı diye yazmışım. Tam tarihi bilmiyorum maalesef)
Haftasonu olunca keyif yapmak ultra bir lüks gibi geliyor nedense ....Mangal başında ,geçirdiğimiz bir haftanın kritigini yapmak ta çabası ☺️
PATE TAHRANASI
Yazda, kışta yenir tahrana,
Oturup da yesin bahrana,
Yemeyen uğrarsın hüsrana,
Hoş olur pate tahranası.
Ivır zıvırdan ah bir geçsen
Bu güzel yiyeceği seçsen,
Bir de pekmez şerbeti içsen,