Manihaizm'e göre hayvan eti yemek, şarap içmek haramdır. İyilikle kötülük daimî bir savaş halindedir. Fakat günün birinde iyilik tarafı galip gelecek, o gün kıyamet kopacaktır. Ruhlar ebedi olduğu için kıyamette fenalar Cehennemde ceza göreceklerdir. Mani şair ve ressam olduğu için dinini yaymakta bu iki şeyden istifade etmiştir.
Manihaizm
Eskiden etle beslenen halk şimdi pirinçle besleniyor. Eskiden öldürme olan ülkede şimdi iyilik egemen.
MALAZGİRT’İN 900. YILDÖNÜMÜ VE MİLLÎ KÜLTÜR
Hüseyin Nihal Atsız
Geçmişi anmak insanlara mahsus bir iştir. Hayvanlar geçmişi düşünmez. Onlar yalnız içinde bulundukları ânın kaygısındadır. “Geçmiş” ne kadar kusurlu olursa olsun bugün ve yarın için vereceği derslerle, göstereceği ibretlerle ihmaline imkân olmayan bir kitap, insanlara milletlerin
Temeli Tük kahramanlığı, cesaret ve yiğitliğine dayanan bu askerlik ruhunu bir türlü hazmedemeyen Arî dinleri, İslâm Dininin aksine Türk toplumu için bir bakıma çok yıkıcı olmuştur. Zira, Budizm, Manihaizm, Zerdüştlük gibi bu eski Ari dinlerinin tesiri altında kalan Türklerin cesaret, mertlik, şehamet ve gayret duygularını dumura uğrattığı görülmüştür. Büyük Arab edibi El-Cahiz'ın bile bu meşum durum nazarı dikkatinden kaçmamıştır. O şöyle demektedir; "Türkler zındıklık (yani Budizm veya Manihaizm) dinine girince artık harplerde mağlub olmaya başladılar. Türklerin en kahramanlarından olan Dokuz oğuz (uygur) kabilesi iste bunlardan biridir. Halbuki, Dokuzoguzlar Karluk Türklerinden sayıca bir kaç kere az olmalarına rağmen savaşlarda daima ileri giderler ve üstün olurlardı. Ne yazık ki, onlar zındıklık dinine girmeye başladılar, artık onların dilleri destan olan kahramanlık duyguları yok olmuş ve şecaatleri de son bulmuştu."
Sayfa 3 - Türk Araştırmaları VakfıKitabı okudu
Önsöz
Türklerin bilinen en eski yazılı belgeleri Türk runik harfleriyle yazılmış metinlerdir. Bu metinlerin bir bölümü hatıra taşı, mezar taşı, ve kayalara, bir bölümü ise günlük hayatta kullanılabilen birtakım nesne ve eşyalar üzerine yazılmıştır. Yedinci yüzyılın son on yılı içerisinde tarihleyebileceğimiz Çoyr yazıtını en eski tarihli yazıt olarak kabul edersek yedinci yüzyılın sonlarından başlayan bu yazı kültürü, Türklerin Manihaizm ve Budizm dinine mensup zamanlarında bile unutulmamış ve bu harfler daha uzun bir süre kullanılmıştır.
Sayfa 7 - Kronik
TÜRK TARİHİ ARAŞTIRMALARI
20 Eylül 1971 tarihiyle Kültür Bakanı Talât S. Halman’dan resmî bir yazı aldım. Basılı olan ve başkalarına da gönderilmiş bulunan yazı aynen şöyledir:
Sayın Nihâl Atsız,
Kültür Bakanlığının yayın programından ilki, kültür eserleri konusunda üç yeni diziyle başlatılacak, bu dizileri, çeşitli kültür ve sanat dallarında
Buku Kağan (Bögü? Bulca?)
Buku Kağan Uygur tarihinin büyük şahsiyetlerinden biridir. Şüphesiz, kendisi Töleslerin Ediz boyunun bir mensubu olup, 795-805 yılları arasında hüküm sürmüştür. Buku Kağan muhtemelen Manihaizm inancına geçtiyse de, Şamanizm'in etkisindeki bozkırları temsil eden en önemli figürlerden biri kalır. Kendisi efsane ve söylencelere konu olmuş ve neredeyse her yerde ve uzun bir süre etkili olmuşlardır. Juvayni onun hakkında yazılmış muhtemelen en kapsamlı, belki de en ayrıntılı raporu sunuyor. Buku Kağan iki —»Ağacın evliliğinden, bir —»Işık Huzmesinin etkisi sonucu bir dalın içinde doğmuş (buqu sözcüğü çoğu kez "budak", "şişlik" olarak çevrilmiştir); duman deliğinden içeri süzülerek çadıra giren genç bir kızla evlenmiş. Bu ise dikey doğruyu, yani kızın gökten indiğini ifade eder. Bazı Türkler onun —»Afrasiyab olduğunu düşünür. —»Boy Söylenceleri
Bunların çoğu tasavvufu İslamiyet sanıyor. Halbuki Budizm ve Manihaizm'in çorbasıdır. Tuz ve biber olarak da içinde epey Hıristiyanlık ve Yahudilik var, dedi.
Sayfa 128Kitabı okudu
Türklerin kitle hâlinde Hıristiyan olması, Şamanizm'den geçiş sürecinde Bizans propagandasıyla olmuştur. Bunun dışında Uygurların Nestûrî rahiplerinin etkisiyle Manihaizm gibi Hıristiyanlığı kabul ettiği bir dönem de var. İlginçtir; Efes konsilinde aforoz edilen bu mezheb İran'da ama büyük ölçüde Türk ve Moğollar arasında yayıldı.
Şunu da söyleyelim; Türkler Hıristiyan oluyorlar ama milli kimliklerini kaybetmiyorlar. Türkler arasında; hem Yahudi olmuş hem de Yahudiliğin iki dalına birden girmiş olanlar var; hâlâ Türkçe konuşuyorlar. Kırım'da Kırımçaklar var, Karayların aksine Talmud'a inanan, Ortodoks Yahudi inançlılar var. Ancak Türk dilinden başka dil bilmezler. Ne Yidiş ne de İspanyolca, sadece Türkçe konuşurlar. Hatta "Raşi" dediğimiz İbranca harflerle duaların Türkçe yazılması söz konusudur. Meselâ Gagavuzların nesi Türklükten uzak? Türkçe konuşuyorlar. Anadolu'da da Karaman Rumları vardır; Türk'türler. İncilleri Yunan harfleriyle ama temiz bir Türkçeyle yazılmıştır. Tüm bu sebeplerle, tarihî olayları değerlendirirken, Türklüğü kaybetme meselesinin ölçüsüne bakmak lazım.
Sayfa 39 - Kronik KitapKitabı okudu
