Bir yabanılın, kovaladığı bir av hayvanına attığı ilk taşta, bir yemişi düşürmek için kullandığı ilk sopada, bir maddeden, bir başka maddeyi elde etme amacıyla yararlanıldığını görüyor ve böylece sermayenin kökenini buluyoruz.
Her ülkedeki sosyalist devrim, dünya devriminin bir parçasından başka bir şey değildir. Ama bu devrim, her ülkenin işçi sınıfı, halk yığınları tarafından gerçekleştirilir. Ismarlama olmaz ve dıştan zorlanmaz, kapitalizmin içsel ve uluslararası çelişkilerinin kızışması sonucu gerçekleşir.
Silahlanma yarışı, savaş sanayinin büyümesi, tüketim malları üreten birçok kolda kaçınılmaz bir durgunluk ve bazan da üretimin kısılması sonucunu verir. Bundan da, bir bütün olarak kapitalist üretimde, gelişme eşitsizliklerinde bir ağırlaşma artan bir dengesizlik ve anarşi doğar.
Burjuva toplumda, reklamcılığın ticaretin itici gücü olduğu sık sık yinelenir. Burjuvazinin siyasacıları ile kapitalist yaşam biçimi propagandacılarının satılacak oldukça özel bir malları var: öbür halklara kabul ettirmek istedikleri rejim. Bu yüzden tecimsel reklamcılığın tüm kuralları içinde kapitalizmin övgüsünü yaparlar.
Ürünler, bireyler, gruplar, sınırlar arasında bölüştürülür. Ama bu bölüşüm, belli bir toplumda, üretim araçlarının çok belli bir bölüşümü öncelemiştir. Böylece, kapitalist toplumda, üretim araçları, nüfusun ezici çoğunluğu onlardan yoksunken, küçük bir kapitalist grubun tekelinde olacak bir biçimde bölüşmüşlerdir. Sosyalizmde ise, tersine, üretim araçları toplumun malıdır.
Sanayi sermayesi ile birleşmiş banka sermayesine, mali sermaye adı verilir. Bu nedenle, emperyalizm, mali sermaye çağı olarak da nitelendirilir.