“İnsanlar böyle zamanlarda yalnız bırakılmalı. Hayat bazen karaya vurur. Bitsin ister ne varsa. Hayatın da dayanma gücü vardır. Karaya vurarak bütün insanlarda bir neşeyi eksiltir. Bazıları bunun farkına varmaz ama, ‘ içim sıkılıyor nedense’ diye serzenişte bulunur. Kıyıda sudan fırlayan bir balığın kuyruk çırpması gibi can çekişir hayat. Ölmek ister de bunu tam olarak başaramaz. Hayatı var eden ölmesini istemedikten sonra bu ne mümkün! Ama hayat ölmek için karaya vurur. Ölemez de çok yaralanır . Geriye her dönüşünde biraz daha eksik, biraz daha yaralı tekrar başlar yaşamaya. Geride bıraktığı ise kimsenin kabullenmek istemediği bir ızdıraptır.