Masallarda bir yanlışı düzeltmek için; demir ayakkabılar giymeniz gerekir, çocuklar fırında pişirilip ekmek yapılır, kıskançlıktan eller bileklerinden kesilir ve kalpler oyulup çıkarılır.
Bunlar unutulur, çünkü masalları kapatan ayin sözleri - sonsuza kadar mutlu yaşadılar - kendilerinden önce gelen bütün karanlığı, bütün acıları, harcanan bütün emekleri unuttur. İnsanlar hayatlarının masal gibi geçmesini ister, ama aslında arzuladıkları sayfaların dışında kalan mutlu sonlardır.
Sayfa 357 - Misis Kitap
Sessizliğin önemli olduğu yerde "peri masalları" vardır. Laneti kırmak için birisine söylenmemesi gereken bir gerçeği "sadece sen bildiğinde", canının acıdığını gösteren en küçük bir ses dahi çıkarmadan "ısırgan otundan gömlekler" giymen gerektiğinde sessizlik vardır. Sessizlik, gerçeği söyleyip kendini kurtarabilecekken, bağlandığın kazıkta ateşin yanmasını beklemek, elini ya da kolunu hiç kıpırdatmamak, ağzını ise mühürlemektir...
Sayfa 274 - Misis Kitap
Belki...
Belki de sonsuza kadar mutlu olmak, sadece hayatta kalıp hikayeyi anlatabilmekmiş.
Sayfa 234 - Misis Kitap
Bu yüzden soğuk ve mermer kadar soluk tenli bir kraliçenin gözyaşlarının her birinin, bir mucize yarattığını anlatan hikayeler vardır. Ölülerin cehennemden yürüyüp çıkabileceği kadar büyük bir kapı açılır. Çünkü ağlayabilecek kadar seven böyle bir kalp, diriltmekten başka ne yapabilir.
Sayfa 202 - Misis Kitap
Bir masalda içinde bulunabileceğiniz en büyük tehlike, annenizin olmasıdır. Çünkü bu mutlaka annenizin öleceği ve işlerin çok ters gitmeye başlayacağı anlamına gelir. Babanız yeniden evlenir ve yeni eşi eve kendi kızlarını da getirir. Üvey anneniz sizi köle gibi çalıştırır ya da tek başınıza ormana bırakır. Siz de evden kaçıp çok çok uzaklara gitmek zorunda kalırsınız.
Sayfa 103 - Misis Kitap