Mavi

YENİ DÜNYA DÜZENİ
Emeğin bayrağı suskun.
Dalgalanmakta yeni dünya düzeninin
Kanlı bayraklan, kara bir rüzgarda.
Kötülük bir veba gibi yayılmış dört bir yana
Ölüm tacirleri kışkırtmış halkları
Kardeş kardeşi boğazlamakta.
Yakıp yok etmekte bir kıran gibi
İnsanlığın yarattığı bütün iyi değerleri
Vahşeti Emperyalizmin.
Şiddet çıkmış mağarasından
Sokak ortasında narin çocuk ölüleri
Sarışın, ak, kara ...
Söndürülmüş gülücükleri, açlık ve kurşunla.
İnsanlar umarsız, şaşkın
Savrulup durmaktalar ordan oraya
Yalanlann bombardımanı altında.
Alınteri hiçe sayılmış
Örselenmiş insan kalbi.
Erdem ve incelik çiğneniyor
Demir postallar altında
Bu kara, karanlık tabloda
Hiç mavi bir ışık yok mu?
Nazım yanıtlıyor bu soruyu
Doğrulup mezarında:
"Umut, umut, umut
umut insanda."

İşte o anda parmaklarını piyanodan çekti ve bir kez daha geçmişi düşündü. Zihninde o anlara dair bir kötülük hissi kalmamıştı. Bilmiyordu... O zaman ona boyun eğmemiş olması iyi miydi kötü müydü bilmiyordu... Bunu düşünürken utanıyordu ama o adamdan bir çocuğu olmasını isterdi... Yapayalnız kaldığında ilgileneceği, mavi gözlü, altın saçlı, güzel bir çocuk... Bir gülümseme kondu dudaklarına, ne saçma hayallerdi bunlar böyle!
Parmaklarını piyanonun üzerine yerleştirdi tekrar ve o unutulmuş aşk şarkısının ezgilerini aramaya döndü.

insanlar kaybedilirken ey çocuk
insanlık adına ,
Nasıl başlar bu yeşil ve mavi yolculuk

Sarışın bir kurda benziyordu.
Ve mavi gözleri çakmak çakmaktı.

Farklı bir susuzluktu bu; susuzluktan ziyade suya kavuşma arzusuydu.

Böylece onu ikinci ölümünde istirahat etmesi için diğer ölülerin yanına götüreceklerdi...