Bazen yanıbaşımızda yaşanan felaket ve/ya mucizelere nasıl kör kalabildiğimiz sorusu, kahrolası bir bilmece olarak asılı duruyor kafamın üstünde...
Sayfa 207 - Everest Yayınları, 74. Basım
Bu mavi Boğaz parçası, bu yeşil Vaniköy sahili, iskeleye uğrayan küçük vapurlar, denizin tüm kesitini kaplayarak geçen büyük şilepler, uzak ülkelerin özlemini getiren beyaz yolcu gemileri, canlı çarşı sokaklarını kaplayan tahta evler, Akıntı Burnu’nu dönerken başlayan güçlü...
bir tanem...
son mektubunda başım sızlıyor
yüreğim sersem, diyorsun
seni asarlarsa, seni kaybedersem, diyorsun yaşayamam
yaşarsın karıcığım, yaşarsın
kara bir duman gibi dağılır hatıram rüzgarda
yaşarsın kalbimin kızıl saçlı bacısı
en fazla bir yıl sürer yirminci asırlılarda...
şimdi anlıyor ki mavi gözlü dev,
dev gibi sevgilere mezar bile olamaz
"Çiftçiler içini döker toprağa
Onun cömert sessizliğini toplarlar,
Göz döker, bulut toplarım
Söz döker, mavi toplarım"
Sayfa 219