☆motorda☆
Şehrin karanlık çizgisi üstünde kırmızı kırmızı, yeşil yeşil, mavi mavi kırpışıp duran ışıkların gerisinde boydan boya bir yıldız aktı. Bu bana, çocukluğumun Çukurova göklerini hatırlattı. Çukurova'da gökler mi yakındı, yoksa Çukurovalılar göklere mi yakındılar? Geceleri evlerinin damlarında yattıkları için, yıldız dolu göklere daha yakındılar galiba.
Sayfa 145 - 1. Basım: Aralık 2021 - Everest Yayınları
Şensiz Kalan Bu Şehri Yakmayı Çok İstedim
Mavi bir aleme dönüştürdüm yüreğime bir anda
Tutuşturmak istedim beni böyle umarsız bırakıp gittiğin bu zalim şehri
Yakamadım; gözlerin dikildi karşıma bir caddenin tam ortasında
İnanılmaz güzel bakıyordu gözlerime, hafif ıslak
En özel, en bilinmeyen türleri açmıştı papatyaların
Hatıralarınla titriyordu içim, kuşlar kanatıyordu gönlümü
Simsiyah bulutlar geçiyordu göğümden Anlamak üzereydim Neron'un Roma'yı neden yaktığını
Karanlık bir koridor açıldı önümde, anlayamadım
Yenik düşmüş bir Napolyon kadar mutsuzdum aslında
İntihara kalkışan Hitler kadar çaresiz
Yakmak üzereydim ki bu şehri, hatıraların içli bir yağmur gibi boşandı üzerime
Kediler geçti birden kavşaklarından şehrin acı acı miyavladılar, gözlerime baktılar, kızgındılar, kırgındılar
Onlarda tutulmuşlar anladım sana bendeki kadar
Onlar da terk ettiğin bu şehri çaresiz
Yakmak istiyorlar, yakamıyorlar
Saçların dikildi karşıma bir sokak köşesinde
Her telinde parmaklarımın izleri parlıyordu Benzersiz kokunu alıyordu kıvrımlarından rüzgar
Gözleri doluyordu saçlarına bakan kedilerin
Her biri bir kenarda darmadağın
Çömelip kalıyordu, yutkunuyordu
Rengi kaçıyordu pencerelerde perdelerin
Nereye yürüdüysem bakışın, duruşun,sesin Anladım; söndürmeyelim tutuşan yüreğimi Kendimi yakmış olurum yakarsam bir şehri Çünkü sen her şeyinle bendesin.
Sayfa 9
[SEVGİLİM BEN ŞİMDİ...]
Sevgilim ben şimdi büyük bir kentte seni düşünmekteyim
Elimde uçuk mavi bir kalem cebimde iki paket sigara
Hayatımız geçiyor gözlerimin önünden
Çıkıp gitmelerimiz, su içmelerimiz, öpüştüklerimiz
"Ağlarım aklıma geldikçe gülüştüklerimiz".
Çiçekler, çiçekler, su verdim bu sabah çiçeklere
O gülün yüzü
Vardığımız doğruların olup bitmiş yanlışlara gücü yetmiyor.
"Bu manzaraya bakarken anladım ki biçimi ve duruşu saçma, tuhaf, aykırı ve olağanüstü bir insan bile gerçek bir acı duyar ya da bir yıkıma uğrarsa, güçlü, karakteri olan bir figür haline gelebilir. Bir ara bugünkü toplumumuzu düşündüm, o da yıkıma doğru gittiği hâlde, bir yenilenme anında kontrast olarak büyük ve karanlık bir silüet olarak dikilebilir karşımıza.
Evet, benim gözümde, tabiatta fırtına dramının, hayatta da acı çekme dramının üstüne yoktur. Cennet mavi olabilir ama insanın çilesi daha da güzeldir."
Sayfa 38Kitabı okudu
