Hangi kitaba ait olduğunu bilmiyorum ama şöyle bir alıntı okumuştum; "Kalbin kırıldıysa ve bırakıp gittiyse seni, ona yetmediğini sorgulama, aslında öyle çok yettin ki taşıyamaz oldu seni." Aslında yaşananların özeti :)
Ve sonra ne oluyor biliyor musun?
Yarım kalıyorsun, değişiyorsun. Biraz güvensiz, biraz umutsuz, biraz da umutlu. Ve bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmuyor. Bir zamanlar uğruna dünyayı karşına alabileceğin adam yabancılaşıyor sana. Adım adım uzaklaşıyorsun. Kör kalsa, yatalak olsa, bacaklarını kaybetse vazgeçmeyeceğin adamın buna hiç değmediğini
İçim yandı... Sadece şunu anlamaya çalışmanı tavsiye edebilirim:
" Aşk, şiddetli bir muhabbettir;
fâni mahbublara müteveccih olduğu vakit ya o aşk kendi sahibini daimî bir azab ve
elemde bırakır veyahut o mecazî mahbub, o şiddetli muhabbetin fiatına değmediği için bâki bir mahbubu arattırır;
aşk-ı mecazî, aşk-ı hakikîye inkılab eder."
Mektubat - 33