H. Nihan
@mavrokai
bat dünya bat. ya da aklımı başımdan alın da Olric'le birlikte mısır satalım cami avlularında.
23 okur puanı
Haziran 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bir yarim yoktur ki halimden bile,
Ağlayıp ağlayıp göz yaşım sile,
Korkarım ki kuşlar üstüme gele,
Aşamam dağları, yollarda kaldım.
Görür mü gözlerim o Aslı Han'ı,
Yoluna kılmışım feda bu canı,
Terkeyledim bir yar için vatanı,
Giydirdim hırkayı şallarda kaldım.
Dertli Kerem eder ölemez oldum,
Ağlayıp göz yaşım silemez oldum,
Ne yana gideyim bilemez oldum,
Şimdi sahralarda çöllerde kaldım.
... sevmek meşakkatti. İyilik, çocuk gibi azaptan, fedakarlıktan, belki de ölümden doğardı.
Sayfa 199
Dertli Kerem eder ebru kemandır,
Yari görmeyeli hayli zamandır,
Ellere yaz bahar, çayır çimendir,
Niçin bize yağmur ile kar gelir.
Sayfa 57
Okur Takip Önerileri
- İnsanları olduklarından farklı birine çeviremezsin.
+ Peki ne yapabilirsin?
- Onları seversin.
Felaketler insanın içindeki saflığı yok ediyordu.
Sayfa 192
cesedine sardığın kefeni kaldırdın ve
etin çürümüşlüğü, kemiğin çözülüşü
yaşamanın künhüne vakıf oluş ardından
kıvrak bir hayat çıkardın bedenin yanlışından
bu yolu büyüterek mi yürüdün çocuk?
Sayfa 161
Sanki bir boşlukta kaybolmuş gibiyim, savruluyorum, savruluyorum, savrulmaktan değil ama savrulmayı hissetmekten yoruluyorum.
İsmet Özel'in 'yaşamayı bileydim yazar mıydım hiç şiir?' dediği dizesini eskiden beri çok severim. Ve ben eskiden beri tıpkı yaşamayı bilmediği için şiire koşan insanlar gibi içime sığmayı bilmediğim için defterlere/yazılara koşuyorum. Ne zaman ne yapacağımı bilmez halde kendime yaşam telkinleri versem, kendimi, bir kırtasiyede defterleri incelerken, onlara hava gibi, su gibi sarılırken, çok eski bir zamandan çıkıp gelmiş bir dost gibi bağrıma basışımın sebebi de bu belki. İçime sığamamak.
"Gözlerimi kapadığım zaman senin hayalini görüyorum..." diyorsun. Ah Aliye, ben gözlerim açıkken bile hep seni görüyorum.
Sayfa 35
Vedayı öğrenemediğimi şu anda bütün acılığıyla anlıyorum. Aslında sana veda etmem mümkün mü? Varlığımda yaşıyorsun.
Sayfa 181
Halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması.. İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu.. İçimizde şeytan yok.. İçimizde aciz var.. Tembellik var.. İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey: hakikatleri görmekten kaçma itiyadı var.. Hiçbir şey üzerinde düşünmeye, hatta bir parçacık durmaya alışmayan gevşek beyinlerimizle kullanmaya lüzum görmeyerek nihayet zamanla kaybettiğimiz biçare irademizle hayatta dümensiz bir sandal gibi dört tarafa savruluyor ve devrildiğimiz zaman kabahati meçhul kuvvetlerde, insan iradesinin üstündeki tesirlerde arıyoruz.
Sayfa 250
Fakat bu istikbale hazırlanırken şu yaptığınız işler tarzındaki bir başlangıca ne lüzum var? Yarın yaşlanınca eşe dosta: 'Gençliğimizde çok idealisttik ama, hayat insanı değiştiriyor.. Şimdi realist olduk.. Ah, o ateşli günler!' diyebilmek için mi? Bu kısa gevezelik devrine sırtınızı vererek bundan sonraki hayatınızın kepaze ve boş mahiyetini mazur gösterebileceğinizi mi ümit ediyorsunuz?
Sayfa 190
Kullanmadıktan sonra göğsümüzü dolduran hisler ve kafamızda kımıldayan düşünceler neye yarardı?
Sayfa 41
Bir insana bir insan herhalde yeterdi.
Fakat o da olmayınca?
Sayfa 143
Bu yaşıma kadar mevcudiyetinden bile haberim olmayan bir insanın vücudu birdenbire benim için nasıl bir ihtiyaç olabilirdi?
Sayfa 82