Bir kitap okudu
192 syf.
·
Puan vermedi
İnsanlığın dramı (trajedisi ve komedisi)’dır değişim. Yaşamın kendisi bir eğitim ve öğrenme deneyimi olduğuna göre, aslında, değişim kaçınılmazdır; ama insanlar, kurumlar, değişim yerine sürekliliği -sanki değişmezliği– daha rahat kabul eder veya inançla savunurlar.
Okur Takip Önerileri
Çocukken benim için lüks, kürk mantolar, uzun elbiseler ve deniz kıyısındaki villalardı. Daha sonra, bunun entelektüel bir yaşam sürmek olduğuna inandım. Şimdi bana öyle geliyor ki lüks aynı zamanda, bir erkeğe ya da kadına olan tutkuyu yaşayabilmektir.
Bana, “Benimle ilgili kitap yazmayacaksın,” demişti. Ama ne onunla ne de kendimle ilgili bir kitap yazdım. Ben sadece onun varlığının bana kattığı şeyleri –kuşkusuz okumayacağı, ona yönelik olmayan– sözcüklere döktüm Yapılan bağışı geri ödemek gibi bir şey.
Tutku zamanında olduğu gibi, gerçeği öğrenmek için duyulan aynı kaygı, aynı istek ve – olanaksızlık. Benzerlik burada bitiyor. Artık ne düş ne hayal gücü var.
Oysa acı çeken insanları, hayatta, kulis arkalarında olup biten korkunç şeyleri görmüyor, duymuyoruz. Her şey sessiz ve sakin; ortada sadece dilsiz istatistiklerin protestosu var: Şu kadar insan aklını oynattı, şu kadar litre içki içildi, yeteriz beslenmeden şu kadar çocuk öldü vb..
Tel cambazı istiyordu ki dünya istediği gibi olsun. Bile bile aldanmaya vardırıyordu işi. Ama olmuyordu kendisi vardı.
Halbuki korkulacak hiçbir şey yoktu
Her şey naylondandı o kadar
Ve ölünce beş on bin birden ölüyorduk güneşe karşı
O, kendi kendini vuran yaralı bir ceylandır
Şiirin ve aşkın uzun menzilinde
Yaşamak akar yaralarından
Ne mi yapıyoruz
Yitirmiş mihrabını zamanın mabedinde
Bütün bir ülke
Yanlış secdelerde eğil eğil
Bunalıyoruz.
Güneşten bile eşit alamıyoruz payımızı