''Bazı insanlar dua gibidir,
Görünmez ama, dokunur sana .. duyulmaz ama, bırakmaz seni...''
İşte ben Müslüman olmanın en çok bu yanını seviyorum;
Düşersin, dizin kanar, “hayırlısı” der kalkarsın…
Sınava girersin, kazanamazsın, “hayırlısı” der geçer gidersin…
Başına gelen her şeyi de hayra yorarsın.
Şer de neymiş Müslüman için?
Hayırlısıyla Müslümanız ya usta, kafanı yorma.
İnsan kullanılıp atılacak bir meta değildir. Eline bulaşır, yüreğine bulaşır, vebaline bulaşır.
''Donmak…
Üşümek…
Aç kalmak…
Kar yağıyor… Bizlere daha çok hatırlatıyor duayı, hamd ve şükürü, mazlumu, garibi, yetimi…
Kar ve soğuk onları daha çok hatırlatmıyor, onlara daha çok dua etmiyorsa bizlere;
kar yerlere değil,
en çok da yüreklere yağıyor.''
İyi kitaplar çok satılan değil; okuyunca hayata bakış açınızı değiştiren, hayatınıza anlam katan ve her iki dünyada da işinize yarayan kitaplardır.
Kalkıp gidemediğiniz yerlere, dalıp gidersiniz.
İçimde, daha kapağı açılmamış bir yığın düş var.
"Geceyi seviyorum. Fazla ve kalabalık olan ne varsa bir kenara çekiliyor sanki."
Cenneti kazanacak büyük amelim yok. Ancak cenneti verecek büyük Rabbim var.
Okuduğun bazı kitaplar seni dinler,
seninle konuşur,
sana cevap verir,
gözyaşlarını siler,
yol gösterir ve seninle birlikte susar...
Kuşlar…
Serçe yüreğinizin parmak uçlarından öperim. Kanatlarınızın yükü kadar yükü olanlara selam edin. Yazdım onlara. Deyin. Söyleyin. Haber verin.
Rabbim!
Sevdiklerimiz helakımız değil, cennetimiz olsun.