Güneşli bir pazar günüydü. Annen babam ve ablamlabirlikte pikniğe gitmiştik. Orada kelebekleri yakalmaya çalıştım ama başaramadım.
Ben Aşkım:
Bana aşk derler bilin, gelin bende dirilin,
Benim ırmaklarıma su su diye eğilin.
... ... ...
Benim adım aşk dostum, bana düşen köz olur,
Onda kabuk hiç kalmaz baştan sona öz olur.
... ... ...
Bir verip on faydalanmak insanların son devirde karakteri haline gelmişti.
Bir aşk çağlayanına düşmeden aşkı kim anlar? Tozlu yollara düşmeden çileyi kim bilir? Dikenli tarlalarda yürümeden düz yolun kadrini kim hisseder?
Sayfa 25Kitabı okudu
Dünya bir (Dün) olur. Bugün yani yaşanan ise hiç bitmeyecek olan ebedi bir gün olur.
Yani zaman ikiye ayrılmış olur böylece. Dün, dünyadan kalan izler, yani mazi. Bu gün hiç bitmeyecek ve tükenmeyecek olan zaman
Sayfa 37Kitabı okudu
Çocuklar gibi çığlık atıyordu kalbimiz. Saçlarımız dağılıyor, gözlerimiz ışıl ışıl.
Çilesi de vardı o günlerin, güzelliği de.
Sayfa 59Kitabı okudu
Şimdi maddeden başka bir şey görmüyor gözler.
Sayfa 60Kitabı okudu
Şimdi gönül sohbetleri kalmadı. Konuşulan madde. Dile pelesenk olan gıybet, dedikodu. En koyu sohbetlerin konusu para pul, mal-menal, şan şöhret...
Sayfa 60Kitabı okudu
Daha vakit var. Daha mühletin de var.
Hiçbir şey bitmiş değil!
Sayfa 63Kitabı okudu
Derman Derdin İçinde
Şimşekler olmasa, paratonerler olur muydu evlerin tepesinde?
Sayfa 81Kitabı okudu