Ruslar Türkiye'ye bir istila ordusu gönderecek yerde, kendi ideolojilerine göre yetiştirdikleri Nazım Hikmet'i ve diğer marksist yazarları ve propagandacıları göndermişlerdir.
Divan edebiyatının yazıldığı Osmanlıca on binlerce yabancı kelime ve terkiple doludur. Böyledir diye, eski Türk edebiyatını Türk kültürünün dışına mı atacağız? Divan edebiyatı, eski Türk kültürünün bir parçası ve en güzel aynasıdır.
Türkler, İslamiyet'i kabul ettikten sonra, daha önce vücuda gelen İslam medeniyetini de almışlardır, fakat onu içlerine sindirmeğe çalışırken, kendilerine göre tasarrufta bulunmuşlardır. Malzeme dışarıdan olsa bile yapı Türkündür. Yunus Emre, Aşık Paşa, Baki, Nedim, Nef'i, Şeyh Galip, Türk kültürü içinde doğmuş, yaşamış, eser vermiş şahsiyetlerdir.
Bir kelime millete malolduktan sonra, aslı ne olursa olsun, onu çıkarmağa çalışmak, bence hem abes, hem de düşünce akımını durdurduğundan zararlıdır. Biz dünyaya açık bir milletiz. Tarihimiz, dilimiz ve kültürümüz bunun aynasıdır. Öztürkçeciler bu gerçeği görmüyorlar.
Binlerce yıllık bir tarih ve kültürü yok farzeden bir şair ya da yazarın, halka vereceği pek az şey vardır.
Nazım Hikmet'in bir şiirinde Polonya asıllı olduğunu söylemesi ve Borzeçki adını alması, onun kendisini bir Türk olarak hissetmediğini gösterir.
İçlerinde Arapça ve Farsça kelimeler var diye bunları yabancı saymak, bin yıllık kültürü hiçe saymak demektir.
Benim millletim bin yıl İslam medeniyeti ile yoğrulmuşsa, benim onu anlamam ve ondan olmam için, ne kadar zahmetli olursa olsun, onun kültürünü öğrenmem zaruridir. Bunu yapmazsam, ona yabancı kalırım. Eski kültürle beslenmeyen aydınların "çok çiğ" olmalarının ve milletle ters düşmelerinin başlıca sebebi, bence budur. Türk aydınlarının milletle bütün- leşmeleri için onun tarihini, dilini, örf ve adet-lerini bilmeleri şarttır.
Bilenler söylüyorlar ki, İslam aleminde hat sanatına Türkler en güzel şekli vermişlerdir. Gerçek bu ise, ben neden bu sanata yabancı kalayım? Şiirden anlayan Yahya Kemal, Tanpınar, Ataç ile birlikte ben de Divan şiirinin güzel olduğuna inanıyorum. Fuzuli, Baki, Neşati, Nef'i, hatta adları az tanınan Divan şairleri elmas gibi çok güzel şiirler yazmışlardır. Onları neden feda edeyim?
Türkler, tarihleri boyunca kendilerine eklenenler ve kökte kaynaşanlar sayesinde değişmişler, fakat yine de Türk kalmışlardır.