Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Batuhan Işık

Batuhan Işık
@meisgraffiti
Bülent Ecevit Üniversitesi
Ankara
9 Ekim
61 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
YALNIZ İNSAN Yalnız insan merdivendir Hiçbir yere ulaşmayan Sürülür yabancı diye Dayandığı kapılardan Yalnız insan deli rüzgar Ne zevk alır ne haz verir Dokunduğu küldür uçar Sunduğu tozdur silinir Yalnız insan yok ki yüzü Yağmur çarpan bir camekan Ve gözünden sızan yaşlar Bir parçadır manzaradan Yalnız insan kayıp mektup Adresimi yanlış nedir Sevgiler der fırlatılır Kimbilir kim tarafından
Louis Aragon
Louis Aragon
Reklam
Anlar Eğer, yeniden başlayabilseydim yaşamaya,  İkincisinde, daha çok hata yapardım. Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım. Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar, Çok az şeyi  Ciddiyetle yapardım. Temizlik sorun bile olmazdı asla. Daha çok riske girerdim Seyahat ederdim daha fazla. Daha çok güneş doğuşu izler, Daha çok dağa tırmanır, daha
Bir gün deniz ölgündü. Bir oltayla balıkta, Kuşlar gibi yalnız, yapayalnızdım açıkta. Şehrin eleminden bir uzak merhaledeydim, Fânîleri gökten ayıran perdeye değdim. Rüzgârlara benzer bir uğultuyla sulardan, Sesler geliyor sandım ilâhi kuğulardan. Her an daha coşkun, daha yüksek, daha gergin, Binlerce ağızdan bir ilâhî gibi engin Sesler denizin

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
İNSANLAR VAR Kİ.. İnsanlar var ki adaşım; yeşil dut yaprağında, yürür ormanlar gibi Ve bir ipek böceği kahramanlığında, Alaysız, merasimsiz
Hürriyet Bana bakın güzel kuşlar; özgür kuşlar; Nedir bu telaş, bu gürültü, bu şenlik? İnsanlara nispet olsun diye mi? Biliyoruz dallar sizin, Kervan geçmez yollar sizin; Mesafeler; yakın gökler. .. Hep sizin. Biz, Kara toprağa bağlıyız ayaklarımızla. Ne çıkar. .. Omuzda kanat olmasın kuzum, ne çıkar? İçimizde bir şeyler var kanatlı. İçimizde gökler.· Sizinkinden daha geniş, daha derin ... Mesafelere gülüyor hayalimiz. Güzel kuşlar; aptal kuşlar; Böbürlenmeyin bize. İçimizde kanat çırpıyor hürriyetlerin en güzeli, İçimizde! -Halide Nusret Zorlutuna
Reklam
GECEYE ŞARKI Bir nefesin gölgesinden doğma bizler Dolanıp durmaktayız terk edilmişliklerde Bizler, yani sonrasızlıkta yitirilenler, Kurbanlarız, adandıklarımızı bilmezcesine. Dilenciyiz sanki, yok benim diyebileceğimiz, Kapalı kapılar önünde birikmiş delileriz. Körler gibi kulak kabartmışız, içinde Fısıltılarımızın yitip gittiği sessizliğe. Hedefi olmayan yolcularız bizler, Bulutlarız, rüzgârlarda dağılan, Ya da ölümün soluğunda üşüyen çiçekler, Yerimizden kopartılmayı beklemekteyiz. - Georg Trakl
İnsan yapısı
Ne yaratmışsa insan uyanık elleriyle, hayatın soluğuyla yumuşatarak, eskimez o eşyalar yılların geçişiyle içlerinde o soluk, ve daha nice nice yıllar parıldayıp dururlar. Bu yüzden hep güzeldir bazı eski eşyalar, onlara biçim veren unutulmuş ellerin emeğiyle sıcacık. . . David Herbert Lawrence
Yeni Ev
İlk önce, kapayınca kapıyı. Yapayalnız kaldım O yeni evde, derken uğultusu Başladı rüzgârın. Birden eskiyiverdi ve, Birden ben de yaşlandım; Önceden söylenenlerle Ürperdi kulaklarım, Fırtınalı geceler, sonu hiç gelmeyen Sisli gündüzler; güneşle ısınmayan Kasvetli günler : eski tasalar Ve daha başlamamış yeni acılar. Böyledir demişlerdi de, İnanmamıştım önceden; Şimdi anladım görünce, Rüzgâr nasıl uğuldarmış eserken. -Edward Thomas
GEL GİTME USULCA İYİ GECEYE
Gel gitme usulca iyi geceye, Yaşlılık tutuşup çıldırsın gün kavuşurken; Bağır, bağır öfkeyle ışığın tükenişine Bilgeler gecenin er geç geleceğini bilseler bile, Şimşek çakmadığı için göklerde onların sözlerinden Gitmezler usulca iyi geceye İyiler vedalaşır ve yeşil bir körfezde Son direnişlerinin dans edebileceğine ağlaşırken, Bağırır, bağırırlar öfkeyle ışığın tükenişine. Güneşi yakalayıp öven azgın kişiler türkülerinde Onun yasını da tuttuklarını geç öğrendiklerinde Gitmezler usulca iyi geceye. Ölüm yaklaşıp kör eder gibi onlara gösterince Kör gözlerin de göktaşı gibi ışıyıp coşacağını sevinçten, Bağır, bağır öfkeyle ışığın tükenişine. Ve sen, babacığım, o hüzünlü tepede, Küfret, kutsa beni taşan gözyaşlarınla içten, Gel, gitme usulca iyi geceye. Bağır, bağır öfkeyle ışığın tükenişine. ------------- Dylan Thomas -------------