Mekanın cennet olsun babaanne
Kimi gün öylesine yalnızdım
Derdimi annemin fotoğrafına anlattım.
Annem
Ki beyaz bir kadındır
Ölüsünü şiirle yıkadım.
Bir gölgeyi sevmek ne demektir bilemezsiniz siz bayım
Öldüğü gece terliklerindeki izleri okşadım.
Ahir zaman... İsmi tam da bu, yaşadığımız vaktin, Da- ha güzel tabir olunamazdı muhtemelen. Son dem, son zaman, son vakit... Daha evvel dediğim gibi; biz ahir zaman çocuklarıyız, bahardan sonra gelen dünyaya, gece doğmuş çocuklar gibi... Babaannem, "Biz dünyadan gece geçtik" derdi, mekânı cennet olsun, ama bence yanılıyor. Ya da onlarınki geceyse bizimki zifiri karanlık... Son birkaç vakittir yaşadıklarımızı görseydi muhtemel ki pişman olurdu bu söylediğinden. Eskiler güzelmiş, eskiden güzelmiş... Dünya bu kadar büyümüş olmadan, yani tam manasıyla sınırları bilinmiyorken, küçükken dünya, yani eskiden, eskiyken güzelmiş gerçekten ve eskiler güzelmiş... Ahir zaman bizim zamanımız. Aydınlıktan evvel karanlığı, güneşten evvel ayı, beyazdan evvel karayı gören... Ve bizim vaktimizde mutadın dışında yaşanıyor bazı şeyler. Dünya kendinden başkalaşıyor, sadece değişmiyor bence farklılaşıyor, yabancılaşıyor ve çirkinleşiyor biraz da. Aslınsa bunu biz yaptık va hala da yapıyoruz.
Sayfa 159Kitabı okudu
