6. Şiir
ANLAMSIZ(!)
Bütün kelimelerimden sıyrıldım
Bir hece bir harf olmaktan çıktım
Kendimi anlamsızlığa sürgün kıldım.
Geçmişi kalbime
Geleceği omuzlarıma kaldırdım
Sensiz sessiz sahillerde bir ömür bıraktım
Kendime kağıttan gemiler
Sana boş şişelerde mektuplar
Denizin durgunluğu avutsun beni
Gecenin kederli hüznü ayıltsın seni
Bir gün o gemi gelecek klişesine kapıldım
Alaycı bir yolcunun ironisine hasret kaldım
İmkansızlığın imkan kelimesine umut bağladım
Kuzey KARAKUŞ
📚✍️
Franz Kafka, Milena’ya Mektuplar kitabında şöyle diyor, “Pes ettiğimden değil, olmayacağını gözüme soka soka gösterdiğin için vazgeçtim.”
“Öyle bir zaman olur ki, odada yalnızken bile yok oluverir insan. Bunun nedenleri çoktur. Kişi yaşarken bile ölebilir.”
Milena'ya Mektuplar, Franz Kafka
“Yorgunum, hiçbir şey bilmiyorum. Tek istediğim yüzümü kucağına koymak, başımın üzerinde dolaşan elini hissetmek ve sonsuza dek öyle kalmak.”
Milena'ya Mektuplar, Franz Kafka