Ne kadar zorlarsan zorla, ne kadar iyi niyet beslersen besle, hiçbir insan ikinci bir şansı haketmiyormuş. Gerçekten inanmak istemekte dirensemde insanlar değişmiyormuş... Bunu anlamak çok acı teslim olmak gibi, kaybettiğini anlamak kadar acı.
Seni anlamak için son çare okuduğun kitapları okumuştum. Ama o da bir işe yaramadı.Yine anlayamamıştım. Şimdi diyorsun ki yanımda ol. Ben bunu daha nasıl becereyim. Elime yüzüme bulaştırırım. Korkarım...
Yavaş yavaş eksiliyoruz. Aslında hiç istemediğimiz kararları vicdanımıza yenik düşüp vermek zorunda kalıyoruz. Hep de başkaları üzülmesin diye. Sanki biz hiç yaşamamışız gibi...
Küsmek mi lazım sevdalara şimdi
Gelmiyor diye zamanında sevmek
Köprüler yıkılmış orta yerinden
Savrulmuşsa dört yana tutunduğum
O direk...
Suç kimde?
Ya gemileri yakmıştır denizinde
Ya da yoktur sığınacak bir liman
Yüreğinde...