Hiç kolay değilken hani kendine alışması insanın başkaları nasıl da kolayca alışır ona, şaşarım
onlar alışınca alışmak kaldı bana da
oysa unutulacak kadar alışılsın istemiştim hep varlığım kadar yokluğuma da -varlığım
yokluğuma armağan olsun- varken olmadı da
bari yokluğumdan bir fiyaka kalsın!
Ah, geçmişi yok sayıp yeniden başlamak, tüm bu iğrençlikler olmadan önceki hayata dönebilmek, yine on beş yaşında olmak, hep hayal ettiği gibi sevilerek ve severek yaşamak ne harika olurdu.