Ev boğucuydu.İç sıkıntımın artmasıyla dolaşmaya çıkmaya karar verdim. İnsan, arada sıkıntısını da gezdirmeli. Kardeşimle birlikte ettiğimiz son kahvaltıyı anımsadım. O gittiğinden beri kahvaltılar hep biraz eksik olmalı gibi geliyordu, yarım yamalak yiyordum. Evden çıkmadan önce son olarak koridordaki boy aynasına baktı diye ben artık bakamıyordum. Aklım kaçan bir çorap gibi sökülüyordu.