İnsanların eski yaşamlarına tekrar dönmek için günün birinde metrodan çıkacaklarına, aslında Artyom da inanmak isterdi. Atalarının inşa ettikleri, sonra da yok edilen o muhteşem yapıları yeniden hayata geçirmek için. Bu binaların içinde yine eskisi gibi yaşamak için. Gözlerini kırpıştırmadan, ufuktan yükselen güneşi izleyebilmek için. Oksijenle azotun tatsız karışımını herhangi bir filtreden solumak yerine, bitkilerin nefis kokusuyla doymuş temiz havayı içine çekmek için. Bitkilerin eskiden nasıl koktuğunu hiç bilmiyordu ama herhalde muhteşem olmalıydı, özellikle de annesinin pek sevdiği çiçeklerin kokusu, kim bilir ne güzeldi...
Sayfa 544
"Acaba insanoğlu sağ kalmayı başaracak mıydı? Başardı diyelim, bir zamanlar dünyayı avucunun içinde tutan, ona hükmeden aynı insan mı olacaktı? Ama insanlığın nasıl bir yükseklikten uçuruma yuvarlandığına şimdi kendi gözleriyle tanık olan Artyom, muhteşem bir geleceğe olan inancını büsbütün kaybetmişti."
Sayfa 406 - PanamaKitabı okudu
Kim bir ömür boyu karanlığa bakacak kadar cesur ve kararlıysa,ilk umut ışığını o fark edecektir.
Han
O acayip, şekilsiz ve tehlikeli yaratıklar, evrim yasalarına öyle aykırıydılar ki, bunlardan bir tekini dahi görebilseydi, Darwin bile büyük bir umutsuzluğa kapılırdı.
"Karanlık mı? Burası her zaman... Her yer karanlıktır. Büyük bir karanlık gelecek... Ve bütün dünyayı kaplayacak... Sonsuza dek sürecek."
Ölüm korkunç değil, korkunç olan onu beklemek.
Sayfa 234Kitabı okudu
Kim bir ömür boyu karanlığa bakacak kadar cesur ve kararlıysa, ilk umut ışığını o fark edecektir.
Sayfa 9Kitabı okudu