Başkalarının önünde ezilip büzülmeden, gönlünün dilediği gibi davranmaktan daha güzel bir şey yoktur. Hem insan ne diye kendi kendini aldatsın ki? Boş kafalılara özgü yersiz bir çaba bu.
Bu herifler zulmetmeyi seviyorlar. İnsanların canını yakmaya bayılıyorlar. Bir de utanmadan yaptıklarına vatanseverlik, anayasal düzeni korumak gibi cicili bicili isimler takıyorlar.
"Hangi çiçek, diğerini 'sarı açtı' diye ayıplar? Hangi kuş 'farklı ötünce' diğerine yasak koyar?
Derisinden, dilinden ötürü ölüyor insanlar. Ah insanlar! Her şeyi bulan, kendini bulamayan insanlar..."
Yoruldum patron! İnsanların insanlara saldırmasından, çocukların ömrünün kelebeklerin ömründen kısa olmasından, adeletin bozguna uğradığı bu dünyada yoruldum.
Değişen ekonomiye aldıran yok. Değişim planlarına aldıran yok. Yalnızca isyanın bastırılma yöntemleri tartışılıyor, oysa beri yanda isyanın nedenleri devam edip gidiyor.
Hayvanların bencillikten uzak ve özverili sevgileri, insan denen varlığın değersiz dostluğunu ve pamuk ipliğine bağlı sadakatini tecrübe etmiş kişinin kalbine işler.