Şimdiye kadar hayata dayanamayacağımı aklımdan geçirir, kendimden utanırdım. Oysa sen şimdi bana dayanılmaz şeyin yaşam olmadığını kanıtlıyorsun.
(Prag, 13 Temmuz 1920)
Her şeye rağmen deyimi bu mektuba gerekirdi işte, deyimin kendi de güzel, değil mi? ''Rağmen''de bir çatışma, bir yaşam var, oysa ''her şey''de bir yok oluş.