kitapharesi
@mineugurlu
Öğretmenler iç ve dış düşmanlara karşı savaşan bir ordunun askerleridir.M. Satı Bey
Tarih Öğretmeni
Asü
74 okur puanı
Mart 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Bir kitap okudu
256 syf.
·
Puan vermedi
·
47 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Denize baktı: Siyah bir deniz... Karanlığın içinde geminin kıyısından esmer bir köpükle kaynaşarak kaçan o karanlıklara bakıyor, altında korkunç, ürkütücü; yokluk kuruntusu veren siyahlıktan başka bir şey görmüyordu.
Mavi Ve Siyah
Ah, zavallı hırpalanmış, ezilmiş yaşam!.. Mavi bir geceyle siyah bir gece arasında geçen şu zavallı, mutsuz yaşam!... Bir elmas yağmuru altında gelişerek, şimdi bir siyah inci yağmurunun altında gömülen o umut çiçekleri!.. İşte görüyordu: Gözlerinin önünde yağan bu siyahlıklar denize döküldükçe bir sarhoşluk ezgisiyle boğulan bu karanlıklar; işte bunlar, o düş yaşamının üstüne çekilen bir yas kefeni değil miydi?
Bu, siyah bir geceydi... Öyle bir gece ki, gökler, tüm ışıklarını söndürerek denizlere gözle görünmeyen bir dünyanın gizliliklerini dökmeye hazırlanmış gibiydi.
"Anne, izin verir misin, dizine yatayım?.. Bir zamanlar beni dizine yatırır da saçlarımı okşardın, değil mi? İşte, yine öyle yatayım; beni yine öyle, sanki sekiz on yaşındaki bir çocuk gibi okşa.. Ah, bilsen, anneciğim, bugün okşanmaya, sevilmeye ne kadar gereksinliyim! Özellikle çocuk olmaya, o mutlu döneme biraz olsun dönmeye nasıl istek duyuyorum!.. Bugün dizinin, senin zavallı güçsüz dizinin üstüne ağır gelen bu başın, bilsen, o çocuk başından ne büyük başkalığı var! Bu çocukla o çocuk arasında kırılmış, parçalanmış bir yaşam duruyor. Ah, ben yaşamın, o bedeni yıkan demir kıskacın arasında nasıl da ezildim! İşte, bugün sana hasta, yaralı; iyileşmeye istekli olarak dönüyorum...
İnsanlar ne kadar büyürlerse büyüsünler, ne kadar yaşlanırlarsa yaşlansınlar, yine kimi dakikaları vardır, annelerine sokularak çocuk olmak isterler.
"Bir yerlere gitmeliyim; o kadar uzak bir yere gitmeliyim ki, düşüncem; şu geçen yaşamıma yetişmesin" diyordu.
Artık yaşamında yalnız bir gerçek kalmıştı. Düşsün çırılçıplak, zavallı bir gerçek... Beş yıl önce yaşama uzun kumral saçlarıyle, umutla parıldayan gözleriyle giren Ahmet Cemil'in yerinde şimdi yanakları çökmüş, dudakları yaşamının acılarıyla kıvrılmış yıkık bir beden vardı.
Neden bu kadar düşlerinin tutsağı olmuştu?
