destina
@mitre_al
Elbette kin, manaya susamış ruhların katilidir.
149 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
İnsan içinde bulunduğu umutsuz koşullarda bazen bir zinciri bir saç teliyle koparabileceğini sanır.
Sayfa 55Kitabı okudu
Neredeyse acı çektirmeden bedeni öldürmekle övünüyorlar.
Manevi acının yanında fiziki acının ne önemi var?
Yok ettikleri insanın bir zekası, hayata güvenen bir aklı, ölüme hazır olmayan bir ruhu olduğunu hiç düşünmemişler midir?
Sayfa 11Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Oda öyle güzel, öyle beyaz bir ışığa boğulmuştu ki öldüm de cennete gittim sandım. Ama bu olamazdı. Evdekiler hep cennetlik olmadığımı söylerlerdi.
Sayfa 14Kitabı okudu
“Beni hatırlamak zor mu yani, monptit?”
“Evet. Çünkü insanları hatırlamak için önce unutmak gerek. Ben bunu asla yapamam.”
Sayfa 101Kitabı okudu
Çocuk Yüreği Unutur Ama Bağışlamaz
Sayfa 118Kitabı okudu
Yine insanların birbirlerine zehir edecekleri güzel bir gün!
Sayfa 66Kitabı okudu
Üzerinde zevkle yaşamak için insanın sadece biraz toprak parçasına, altında huzurla yatmak için de bundan daha azına ihtiyacı var.
Sayfa 73Kitabı okudu
Arkadaşlığı beni güzel yazılmış bir kitap kadar oyalamıyor.
Sayfa 74Kitabı okudu
O kadar çok şeye sahibim, ama o olmayınca benim için her şey değersiz.
Sayfa 84Kitabı okudu
Ah! Benden önce yaşayan insanlar benim kadar üzüntü yaşadılar mı acaba?
Sayfa 89Kitabı okudu
"İnsan insana nasıl hükmeder, Winston?"
Winston, biraz düşünüp, ''Acı çektirerek." dedi.
“İşlediğin o ahmakça suçlar umurumuzda değil. Parti gözle görülür eylemlerle ilgilenmez; bizi ilgilendiren tek şey düşüncedir. Biz düşmanlarımızı yok etmek için uğraşmayız, onları değiştiririz.”
İnsan sevilmekten çok anlaşılmayı istiyordu belki de.
Bilinçleninceye kadar asla başkaldırmayacaklar ama başkaldırmadıkça da bilinçlenemezler.