leylakların kahrından öldüğü zamandayım
zaman üstümde bir gülle, üstüme zincir vurmuş alçaklar
susuz çağlayanların altında ıslanırken geldi aklıma
ayak basılan tozlar ve duyulmayan bunaklar
hafif sözler söyledim hayat hakkında
nefsin tartısında kifayetsiz sözler
akan kanla ve metal madeniyle tartıldı
gözler ve toprak görmemiş cesetler
babam, hep dostlarımdan ürkütürdü beni
büyük enkazlar anıların var ettiği eşyalarla dolu
kırık kanatlı kuşların seması varken kafamda
bileklerimde dururken ruhumun şeması
ölümü ve ayrılığı bekledim
kıyameti beklemenin soğuk karın sancısı
İpekyolu Destanı
sevgi, aşk ve kan
bileğimin uyuştuğu milatta öğrendim
doğru ve dikenli yolun durakları,
şanlı ve şöhretli dostlarım.
bilirim hoştur yıkanmak ilham dolu damarlarda
hangi jiletten pas, bıçaktan nefret doldu bilinmez
bakire susmaktan, konuşmaktan çekinmez fahişe
uçmakla mı mükellefti bu kuşlar
ötelerde bir soğuk mu var?
aşk mıydı senin ki
soğuk değil miyim yoksa
geçmiş duraklar kadar
mahzunun isyanı yazılmaz, parlar şeytanın zehirli kelamı
güneş açmaz yaralarıma, yıkanmaz kanlı gömlek
susturamam, anlatır kan, sızı ve ağrı
düşen taşları ve kırılan dalları
titrek el, birleşen dudaklar, sıcak ten ve ıslak göz
sarp yokuşlu zirveler ve uçlardaki naralar aşıkların.
yazılmaz destanlardan, kahreden mucizelerden
çınlar kulaklar sen, ben ve kopmuş kıyametten
Asrı ve akşamları kaçırdım
Kanımın gölgesi çöktü üstüne
Yalnızlık çekmedim hiç.
Yorgun ilaçlar
ve geceyi bekleyen bir şair ile.
Her daim asılsız kavgalar çıkardım,
Henüz filiz vermiş, toy bir öfkeyle
Ezana yabancı bir kulak
Kuşların sanatına kör gözler
Çınar ağacının dallarında
Çoktan unutulmuş, ağır sözler
Kuru gölde yaşayan tek ses senin
Senin sesin çatlatıyor kuru toprağı
Sevgi adına yazılmış paçavralar,
Kullanmış kurnazlar en cılız ağı
Ve asılmış yalanlar, kırılmış dallar.
Değilmiyiz sevdalı?
Sevsek önümüzde ne engel kalırdı ne dağlar
Okur Takip Önerileri
